Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 2011

Τρέχα...

Παγιδεύτηκες ξάφνου
σε μια βροχή
που δε λέει να σταματήσει,
σε μια λιακάδα απρόσωπη
που κάθε μέρα σκάει.
Βαρέθηκες
τα ίδια ν' απαντάς.
Με απαράλλαχτο δυστυχισμένο
ή και ευτυχισμένο, δεν έχει σημασία,
ύφος
- ε, ας τα λέμε καλα-
αποκρίνεσαι
σ' όποιον να μάθει θέλει
πως τη μέρα σου σπατάλησες
πριν καν την αδράξεις.
Κι απ' τα λόγια σου πάνω αιωρείσαι
και τρομάζεις
που δεν έχουν ηχώ.
Κι απ' τις σκέψεις σου πάνω πετας
και ντρέπεσαι
που δεν πετούν μαζί σου.
Καρφωμένος στα πόδια σου μένεις
και παρατηρείς αν κουνήθηκαν καθόλου.

Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2011

Εαυτός


Μια σκιά
ψάχνω
που φοβάται.
Αντανάκλαση
που το σκασε απο μένα
όταν άχρηστη την έχρησα.
Απ' το χέρι
να την πάρω
τα ίδια δάκτυλα που έκαψα
να γεμίσω με φιλιά.
Τη σκιά μου ψάχνω
με τρεμάμενη φωνή ψιθυριστή μετάνοιας,
νανουρίσματος
εφιάλτες να επουλώσω.
Χωρίς πειθώ
μόνο αναπνέοντας
πηγή να γίνω εμπιστοσύνης
κι αυτή
δικός μου άγγελος...

Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2011

Χαλάρωσε κι απόλαυσέ το.

Αναχώρηση μου είπαν
για τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου
Θρύλοι, λέω εγώ
για να κοιμάμαι ήσυχα το βράδυ
ώστε κάθε μέρα
που θα ξυπνώ
με μια μοναξιά δίπλα μου
να ηρεμώ
ζώντας ευτυχισμένη
τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου.
Χρόνια είναι κι αυτά
μια απώλεια, μια αναζήτηση
και θα τα ζήσω.

Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2011

Απάντηση στο σχόλιο σου/ Εγώ δε φοβάμαι...

Στιγμές μαζί σου
κάθε νοερό άγγιγμα
και βλέμμα αληθινό
αφημένο στα χέρια μου
το σώμα κ' η ψυχή σου
τ' αφηρημένα δάκτυλά
και τα μισόκλειστα μάτια σου
η αγαλλίαση
κι η μετάγγιση των σκέψεων
νοερά, απλά
στη μνήμη όσων νιώθω
διώχνουν τον φόβο
κι αν πίσω τον φέρνουν
θα προσπαθώ να τον θάβω
κάτω από στίβες στιγμών
κι όσων ανέφερα πιο πάνω...

ΙΣΠΑΝΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ

Δε χάθηκες, μου λένε,
απλώς άλλαξες μορφή
Εσύ
καθημερινή μου μέρα
κι όσα μέχρι τώρα ξέρω
και να μάθω πάλεψα.
Δε χάθηκες
κι όμως
δύσκολα σε βρίσκω
ή καλύτερα

Φοβάμαι
πως ποτέ δε θα βρω
ούτε ένα απομεινάρι σου.

Μα είσαι δική μου, μέρα,
κι εγώ σε φτιάχνω
με ανάσες και σκέψεις.
Αν και δεν μπορώ
τις Μοίρες να πείσω
το νήμα μου να δώσουν
Μπορώ εντούτοις
θέληση να έχω
να μη σε χάσω ποτέ.

Μπορώ να μη σ' αφήσω
κι έτσι να μη μ' αφήσεις, φως μου...

Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011

Όλες οι απαντήσεις...

Μη χάνεις την ουσία όσων ζεις, αγαπητή μου


Προδότρα της μέρας είσαι,
Νύχτα,
ή συνένοχος
έτσι που ξεμπροστιάζεις
σε φως ανείπωτο τις σκέψεις
κι όσα τα μάτια μαρτυρούν
στον ήλιο;
Κι είστε φίλοι
ή μαχαιρώνετε πισώπλατα
κάθε που αφήνομαι
σε αχτίδες κι όνειρα...

Άγνοια
μα και αδιαφορία δηλώνω.

Ίσως αν πάντοτε σκεφτόμουν
τί είναι τί
και σ' όλα τα γιατί ζητούσα απαντήσεις
τη μαγεία
που ολόγυρα πλανιέται
θα αρνιόμουνα να δω
θα ξεχνούσα να βιώσω
και θα 'μενε το πικρό ανικανοποίητο
του αντικειμενικού
που πλευρές δε διαλέγει.

Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2011

Υδάτινο Όνειρο



Θάλασσα οι σκέψεις
τραβουν
την άμμο κάτω απ' τα πόδια μου
γυμνώνουν πληγές
ξεβράζουν μνήμες
αναγκάζοντάς με τελικά
την ακτή μου να αφήσω
γυμνή
σε άλλα ταξίδια χαραγμένη
πορεία να αλλάξω
ώσπου
η θάλασσα
να μη με πονάει
πια.

Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2011

Χθες το απόγευμα

Αμυδρό εμόδιο στην ανάμνηση
το γεγονός καθεαυτό
Φθίνει το πραγματικό
μπροστα στο φίλτρο της σκέψης,
όλο αίγλη και μάτια που λαμπυρίζουν
όλο θλίψη και φινάλε...
Βολεύτηκες πάλι
σε μια ιστορία πονεμένη
κι άφησες στη μέση τον ήλιο
που σε περίμενε πριν δύσει.

Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2011

Καλημέρα


Γύρισα πίσω
και είδα τα κομμάτια μου
διάσπαρτα στην πόλη των ονείρων
Έτσι που τα κοίταζα
έχασα τα σπίτια
τα μάτια, τα δέντρα
τα πουλιά και τους γλάρους
που φώναζαν πάνω απ' τα κύματα
-Περιττό να πω,
αδιαφόρησα ΚΑΙ για τα κύματα-
Σε αναζήτηση μόνη μου επιδόθηκα
στον πάτο του οικτιρμού μου
μπας κι επιβεβαιώσω τη φριχτή μου μοίρα
Ξέχασα την περιπέτεια
που τα πόδια της χτυπούσε στην άμμο ανυπόμονη
Ξέχασα πως στα ίδια μέρη ξαναβρέθηκα παλιά
κι εσιώπησα.


Κι όσο σιωπούσα
και η σιωπή μου γέμιζε δάκρυα
έδυσε ο ήλιος
και το σκοτάδι με ξύπνησε
φωνάζοντας στις κόρες της σελήνης
στα αγόρια τ' ουρανού
πως κάθε αστέρι αντανακλά ένα όνομα
που καθεαυτό αξίζει
δίχως μάτια να το λατρεύουν.