Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

Μη με πιστέψεις
Μη με πιστέψεις
Μη με πιστεύεις.
Να πιστεύεις τον αέρα που ξεκάθαρα φυσάει
Τη θάλασσα και το αλάτι
τα πουλιά
τα σύννεφα
Μα όχι τον πόνο
ή τη χαρά που έφτιαξες για μένα.
Τα παράθυρα
Τον ήλιο
Τη βροχή που είναι απλώς νερό που πέφτει
για να κάνει κύκλο.
Μη με πιστεύεις
και μην ακούς τις σκέψεις σου
όσο υπάρχω εκεί.
Όσο εσύ με πλάθεις κάθε δευτερόλεπτο
μαζεύονυας στιγμές.
Μη.
Μη.
Μη.
Είσαι μόνος.
Το ίδιο και γω
κι όσο κι αν ενωθούμε
απλώς θα μαστε μόνοι, μαζί.

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011

Γυμνή μπροστά σ' έναν ιππότη.

Θέλω σε μια αυτόματη γραφή
οι σκέψεις να γίνουν ζωγραφιές με μελάνι
κι έπειτα να ψάξεις να με βρεις.
Κάτω απ' τα κρύα χέρια μου
με τυραννάει αγωνία
πότε θ' αγγίξεις όσα νιώθω
κι αν θα τα κρατήσεις τρυφερά.
Με μια ματιά
να εμφανιστώ γυμνή
κι ύστερα να ψάξεις να με βρεις.
Κι όμως ξέρω
πως όλα θα γίνουν με το δικό σου τρόπο
και πως θα ψάξω να σε βρω
μην και δεν ψάξεις εσύ.

Κι ενώ ταυτόχρονα
οι σκέψεις φέρνουν ενοχές
δε θα ντραπώ να το εννοήσω.
Να μ' αγαπάς.

Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011

Δε σταματάμε ν΄αναπνέουμε στα δύσκολα
υπενθυμίζεις
γιατί το ξέρεις πως μπορεί να το ξεχάσω.
Ελπίζω
πως η στιγμή θα περάσει απαρατήρητη
κι ό,τι τη βαραίνει
αν της χαρίσω την πνοή της.

Μάθε μου
να μη με παραχωρώ
όπου δε θέλω να με δώσω.

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

Στο δρόμο για τη σχολή.


Άκουσα βήματα.
Αντηχούσαν στα δικά μου
Σαν για σιγουριά
Κι όταν εποχές περνούσα
δίχως να σκέφτομαι
Σταμάτησαν
και γίναμε ένα.

Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011

Ρωτάς για σένα
και κρατάς σημειώσεις σε φακέλους
Κατάσσεις χαρακτήρες
και συνθέτεις πρσωπα.
Σ' αρέσει να τ' ακούς
μήπως και πιστέψεις πως είσαι οτιδήποτε.
Και στις σκέψεις νευριάζεις
γιατί είναι δικές σου
και δεν τις ακούει κανείς
να σου πεί εαν υπάρχουν.

Παραπατάς επίτηδες μήπως και σ' ανεβάσουν.
Νιώσε
πως η τρικυμία σου
δεν πρόκειται να ταράξει
την ελάχιστη σταγόνα
Και διάλεξε
στην υγρασία να βουτήξεις
ή απλώς να γίνεις νερό.

Προχώρα
και άσε την κάθε στιγμή να συμβαδίσει
χωρίς να την κουράζεις
με ερωτήσεις
και μικρά απωθυμένα.

Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011


Μερικές φορές
αν είσαι πολύ τυχερός
γίνεσαι αναπνοή.
Μπαίνεις στα πνευμόνια των περαστικών
και τους αφήνεις να σε εκπνεύσουν
σε κάποια ζωή.
Έχεις λύσει τα σκοινιά
και ξεχυλίζεις
εκτός κουτιού
εκτός εαυτού
κι όμως
πρώτη φορά σε αισθάνθηκες έτσι.
Εραστής
Βιαστής όσων ποτέ φοβήθηκες.