Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2012

Ιστορία.

Μιλήσαμε για όνειρα
για φίλους και ψέμματα.
Μα εσύ δεν ήθελες να μάθεις.
Κι έτσι δε μιλούσαμε πια
παρά χέρι χέρι περνούσανε οι μέρες
σε αγκαλιές ξυπνούσαμε τις νύχτες από τις φωνές
και με φιλιά τις σκέψεις ξορκίζαμε.
Δεν ξέραμε τίποτα παρά ότι
τον καφέ σου τον πίνεις σκέτο,
τα βράδια κρυώνω εύκολα.
Όλα τα άλλα δεν τα ξέραμε, τα βρίσκαμε.
Μια φορά θυμάμαι σου είπα
Μείνε
Κι εσύ με κοίταξες κι απάντησες μόνο
Κι εσύ.
Τώρα έχω ξεχάσει τη φωνή σου
και τη λέξη της αγάπης την ακούω μόνο μέσα μου.
Μα ποτέ δεν ξεχνάω τη γεύση και τη ζεστασιά
τα μάτια και τα χέρια σου.
Κι αυτό έχει σημασία.

Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012

Ροτόντα

Φώς της ώχρας ζαλίζει τη νύχτα
σε νιώθω.
Μάτια κουρασμένα
από ύπνωση ή πύκνωση
της μοναξιάς, της αναζήτησης.
Περνούν οι μέρες
μα εσύ μείνε κοντά μου.
Θ' ακούμε τα πουλιά και τα μηχανάκια
και θα βρίσκουμε την άκρη μας
ξημερώνοντας.

Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2012

Ξύπνα...

Σε αντέχω όταν είσαι κοντά μου,
μα δεν αντέχω όταν φεύγεις.
Ξύπνα σε παρακαλώ
και πες μου πως δεν είσαι έτσι
όπως σε πλάθει η στεναχώρια.

Παρασκευή 5 Οκτωβρίου 2012

Κλείδωμα

Ήταν μια γωνιά
με μάτια και με χρώματα
δίπλα σε ανθρώπους μουσικούς
χωρίς λαλιά.
Κι ήμουν και γω
που κοιτούσα από μακριά
αγγίζοντας το πέλμα μου.
Τελειώνει το τσιγάρο
και οι ανάσες χάνονται στο χώρο.
Είσαι και συ που με τραβάς
μα αντιστέκομαι.
Αν και
μόλις σε κοιτάξω, θα σε βρω.
Κι οι δυο μας άλλωστε
μαθαίνουμε με πόνο.

Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012

Στο μπαλκόνι σου

Το μπαλκόνι σου έχει κάτι
από μέρες που περνούν.
Ρυτίδες και λόγια ώριμα
χωμένα σε αποτσίγαρα και τραπέζια ξαπλωμένα.
Άδεια μπουκάλια και βρώμικα χαλιά
υφάσματα έτοιμα για ταξίδι.
Σκουπίδια σε χρήση
και χρώματα σε αναμονή.
Αριστερά μου
η ζωή κυλά αλλάζοντας τα φύλλα
μα δεν αγγίζει την αιώρα σου
που κινείται με τον άνεμο
διαχρονικά φιλοξενώντας
ό,τι απέμεινε στο τέλος της ημέρας.

Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

Συνάντηση

Έψαχνα
όπως οι χελώνες ψάχνουν
τον τόπο που γεννήθηκαν.
Ήχοι
γεύσεις, πρόσωπα
όλα έκρυβαν μια απάντηση
που θα 'ταν και η σωστή
αρκεί να τ' αποφάσιζα.
Πόνεσα προσπαθώντας
μα πιο πολύ πόνεσα μαζί σου
μιας κι όσο αρνιόμουν να σε βρώ
τόσο θα σε ζητούσα.

Αναμονή 20:59

Η νύχτα τούτη μοιάζει με πλατεία αναμμένη
σ' ένα τόσο δα δωμάτιο.
Κι άλλοτε παγώνω
νιφάδες να φλερτάρουν με το φως παρατηρώντας
κι άλλοτε ξεσπάω σε γέλια δυνατά
αφού δεν είν' κανείς τριγύρω
να τον ενοχλήσω.
Κι όσο εκεί περνάω σαν τον καιρό
μέχρι να μου ψιθυρίσεις πως υπάρχουμε
θα περιμένω.

Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2012

Μικρή μου

 Θαυμάζω το χαμόγελό σου
  που δε σβήνει στο χάος.

Πέμπτη 23 Αυγούστου 2012

Ο ακόλουθος

Και στην ιεραρχία που αποφάσισα
καταδίκασα τις μέρες
σε φρικτή αδιαφορία.
Πλέον δεν κοιτάζω γύρω μου
ψάχνω τις ώρες να μου πουν
πως όλα κυλούν
άρα κι οι μέρες.
Και στην ιεραρχία που αποφάσισα
μια αναμονή εξύψωσα
σε ιδανικό.
Πλέον μετράω
και καλοπιάνω τις ώρες να παγώσουν
όταν όλα επανέλθουν στο κανονικό
όταν πάψω ν' αναμένω.

Τετάρτη 22 Αυγούστου 2012

: )

Στην αρχή σκέφτηκα πως σε μισώ
όμως μετά άλλαξα γνώμη.
Το μίσος προϋποθέτει ψύγματα αγάπης.
Έτσι αποφάσισα
ότι απλώς
δε σε χωνεύω μια.

Τρίτη 21 Αυγούστου 2012

Διάλεξε.

Στάζεις
λίγο κάθε λίγο
και δεν τελειώνεις ποτέ,
περήφανα.
Απ' την άλλη
ούτε υπάρχεις
αφού η παρουσία σου χάνεται
πριν την καταλάβεις.
Μια στάλα δε φτάνει σε κανέναν
ούτε σε σένα.
Μόνο στο φόβο σου.

Σε προκαλώ.

Μέχρι να σε βρω
θα ρίχνω φράγματα σιωπής
το νερό φιμωμένο δεν αντέχει
και θα πονάω με μια ομορφιά
σκορπισμένη στον ορίζοντα
μέχρι να με βρεις.
Σε προκαλώ
να αγαπάς δίχως να καταστρέφεις
και ν' αγαπιέσαι ακράτητα.
Στον βράχο σου στριφογυρνάς
και ψάχνεις
μα όλα δεν έχουν δυο πλευρές.
Πήδα
κι όσοι λένε πως θα πιάσεις πάτο
δεν τόλμησαν ποτέ να πιάσουν επιφάνεια.

Δευτέρα 2 Ιουλίου 2012

Περί ονείρων και υδάτων

Κι αν όλα δε μας βγουν
όπως ο ουυρανός ανάμεσα στα σύννεφα
τουλάχιστον θα είμαστε μάρτυρες
της προοπτικής τους.
Κάποτε υπήρξαν
μα αρκεστήκαμε να τα θαυμάζουμε
από μακριά.
Ίσως κάποτε τ' αγγίξουμε, ποιος ξέρει.

Σάββατο 23 Ιουνίου 2012

Γρασίδια.

Άνθρωποι γύρω απ' τον πυρήνα.
Λόγια διαλυμένα
στον καπνό ενός τσιγάρου
Ιδρώτας
Γη στις παλάμες
Ουρανός ομπρέλα
που καίει
Έχουμε έρθει εδώ
να ξαποστάσουμε σε μια απόλαυση κρυφή
Αναμονή για ορίζοντες
μακριά του.


Προσήλωση στην ομορφιά
του τίποτα.

Κυριακή 17 Ιουνίου 2012

Σκάλωμα

Απλώς φύγε από μπροστά μου
Ίσως έτσι μπορέσω να σε δω!

Σάββατο 16 Ιουνίου 2012

Δεν μπορείς να ξεφύγεις. Όταν μεγαλώσεις θα γίνεις σαν κι εκείνους.

Είναι φορές
που ξύνω κομμάτια απ' το σώμα μου
μα δε βρίσκω τίποτα
όπως θα λέγατε κι εσείς.
Κι αν έπαβα να σας ακούω
θα ήταν όλα εκεί
δικά μου, δικά σας
αν είχα το κουράγιο να λιώσω
το καβούκι που μου χτίζατε
κάθε χρόνο, στα γενέθλιά μου.
Όμως φοβάμαι
μην και θρηνήσετε
όσα δεν έγινα ποτέ
κι όσα προσπαθήσατε.
Θα ήταν άδικο, έτσι δεν είναι;
 

Δευτέρα 11 Ιουνίου 2012

Είμαι απάτη;

Κάθε φορά που ανησυχώ
σε νανουρίζω
μην και αντιληφθείς
πως δε χαμογελάω πάντα.
Ίσα ίσα για να σε ξυπνήσω πάλι
αφού
η σιγουριά σου όταν κοιμάσαι
στα χέρια μου
με ηρεμεί.
Και κοιμάμαι με το φόβο
πως δε θέλεις πραγματικά να με ξέρεις.

Τετάρτη 6 Ιουνίου 2012

Ζήλεια

Βάσισες τον εαυτό σου σε συγκρίσεις.
Και πώς να ησυχάσεις
όταν πρέπει τον ήλιο να σβήσεις
για να τον πιστεύεις
όταν σε λέει φως του.
Χορτάρι θες να γίνεις
να ελέγχεις
κάθε πορεία που δε χάραξες εσύ.
Και πώς να ηρεμήσεις
όταν μισείς
για όσα ποτέ δε θέλησες
κι ούτε θ' αποκτήσεις.

Κυριακή 3 Ιουνίου 2012

(α)βεβαιότητα?

Περνούν οι μέρες
και πρόσωπα χάνονται.
Ξαπλώνω
και σε κάθε σκέψη ο ουρανός αλλάζει.
Λιώνουν τα όρια και παγώνουν μαζί
μα κρατάω στιγμές
κι αφήνω πίσω καταστάσεις.
Κι οι μέρες περνούν
μα είναι διαφορετικές για τον καθένα
και γι' άλλους φεύγουν
και γι' άλλους έρχονται
μερικοί προσεύχονται
και μερικοί πεθαίνουν
ο καθένας στη μέρα
που μόνο γι' αυτόν ξημέρωσε
και μόνο γι' αυτόν ξεψύχησε
ανάμεσα
σε τόσες άλλες μέρες.

Σάββατο 26 Μαΐου 2012

Κάθε επιλογή και θάνατος

Ο αυτοέλεγχος που ασκείς
σε κάνει να μοιάζεις με σειρές
από τετράδιο ορθογραφίας
παραταγμένων ανθρώπων
σειρές με αριθμούς.
Είσαι όσα διαλέγεις
μα πάντα αμφιβάλλεις
για τα ενδεδειγμένα.
Μερικές φορές, μάθε,
πρέπει σκληρά να υποστηρίξεις τις επιλογές σου
μην και ξεχάσεις τη φάτσα σου
ανάμεσα στις μάσκες.
Γιατί όσα θέλησες ποτέ
φτιάχνουν το όνομά σου.

Σάββατο 19 Μαΐου 2012

Πρωινός τύπος

Η κούραση
προσφέρει εμπειρίες τόσο συνηθισμένες
που σχεδόν τις εκτιμάς.
Ποτέ δεν αγάπησα τόσο τα πρωινά
όσο μετά από ξενύχτι.
Ποτέ τόσο δικιά μου δεν αισθάνθηκα τη νύχτα
όσο μετά που τέλειωσα
όσα μου είπανε να κάνω.

Τετάρτη 16 Μαΐου 2012

Πρωινή μελωδία

Ενώ η πόλη
στριφογυρνάει αγουροξυπνημένη
εσύ γελάς
τραβώντας να κοιμηθείς.
Ήλιος χλωμός
και ησυχία που σβήνει
στους δρόμους
άνθρωποι με σκούπες
άνθρωποι με σκέψεις
για μια μέρα που ακόμα δε συνέβη
βαριεστημένοι
εγκλωβισμένοι στο χρόνο που κυλά
και συ γελάς
ισορροπώντας στη λεπτή γραμμή
ανάμεσα στην ηρεμία της στιγμής
και της αγωνίας
μη χάσεις δευτερόλεπτο.

Άμυνες

Οι λέξεις στο στόμα σας
παίρνουν άσχημη τροπή
Ο έρωτας, η θλίψη κι η θυσία
γίνονται αριθμοί σε μηχανές.
Με ξεπουλήσατε για μια χρήση
στην πιο κερδοφόρα πιθανότητα
μα ξεχάσατε
πως ό,τι αξίζει δεν είναι μετρήσιμο
και τριγυρνά
από ανάσα σε ανάσα.

Κυριακή 13 Μαΐου 2012

Σε 4 με 6 μερες.



Κι ας κλαις

τα δάκρυα σου ομορφαίνουν την απάθεια.

Σάββατο 12 Μαΐου 2012

Πάρτε αισθήματα

Επιμένεις
πως αισθάνεσαι
χωρίς χρωστούμενα.
Μα τις λέξεις σου βγάζεις στο σφυρί
και τις πουλάς στην καλύτερη υπόσχεση.
Επιμένεις
να πιστεύεις λόγια
κι όχι πράξεις
ίσως γιατί
δεν πιστεύεις τα μάτια σου
παρά αν κάποιος άλλος
σου περιγράψει την εικόνα.

Τρίτη 1 Μαΐου 2012

Ερωτικο

σ αγαπαω βλακα
ε βλακα
και ποτε δε θα το μαθεις
γιατι φοβαμαι να στο πω
οχι μη σε τρομαξω
μηπως και δεν κανεις κατι γι αυτο
γι αυτο φοβαμαι
και γω απλως ματωσω απο ερωτα
μπροστα σου
αβοηθητη
μπροστα σου αβοηθητη ειμαι
εγω και τα φιλια σου
που με τρυπανε
τα ματια σου
που με βλεπω μεσα
να ειμαι για σενα
να εκπνεω μεσα σου για να γινουμε ενα
εδω οτι σε θελω σου ειπα
και μου πες καληνυχτα
μιλησουμε ξερω γω
βλάκα
ε βλακα


δε φτάνει η θλίψη για ν' αναστηθείς γλυκειά μου

Κυριακή 29 Απριλίου 2012

Καταστάσεις βιασμένες.

Μαζί σου
μου πέφτουνε οι στιγμές από τα χέρια.
Τρέχω να τις πιάσω
και σε χάνω για πάντα.
Κι όταν πια έχω θρηνήσει το χαμό σου
ξανά και ξανά
Μία μία έρχονται
και με τυλίγουν σαν ζωές
οι στιγμές,
μαζί σου.

Σάββατο 28 Απριλίου 2012

Τρέλα

Τόσο πολύ πια θες να ζειςπου η επιθυμία όνειρο έμεινε
και η ζωή όπως την ξέρεις
παράθυρο αιχμηρό.
Και πώς να γεννηθείς
με ανάσες που βγαίνουν
πληρώνοντας
φόρους αποδοχής.

Θα κλάψεις μέχρι να γελάσεις
Θα γελάσεις μέχρι να μείνεις μόνη
Θα περπατήσεις μέχρι να φτάσεις.

Τετάρτη 25 Απριλίου 2012

είμαι το μνημείο σου
κι όταν με βλέπω
σε θυμάμαι.

Τρίτη 24 Απριλίου 2012

Μια σιωπή

Δεν είναι κακό να μοιράζεσαι μια σιωπή,
αμόλυντη από "ξέρεις, εγώ..." και άλλα τέτοια.
Γιατί θες να γεμίζει η παρουσία σου το χώρο
και ο χώρος να μη σε γεμίζει;
Το θρόισμα
το μουρμούρισμα
το σύρσιμο
το κελάηδημα
την κραυγή και τη φωνούλα
άκου
πιο πολύ απ' τη δική σου τη φωνή
που θ' αντηχήσει έτσι κι αλλιώς
και θα γεμίσει μια λύπη
κι ένα κλάμα
όταν πια κληθεί
απ' αυτόν που θέλει να ακούσει.
Ξέρεις, εγώ
θα πεις
εγώ σε σκέφτομαι.
Και οι σκέψεις σου θα γεμίσουν τα κενά.


Όνειρο δεν είναι.

Αναρωτιέμαι
γιατί δεν αντέχεις τη σιωπή
κι όταν σιωπή μόνο σου 'μεινε.
Και μιλάς για τον αέρα που φυσάει
λες και κανείς δε βλέπει τα δέντρα που λυγίζουν
Και μιλάς για τη θάλασσα
λες και δεν απλώνεται στα πόδια σου.
Και αναλύεις τις νιφάδες του χιονιού.
Δεν είναι όνειρο άπιαστο, φίλε μου.
Σταμάτα να μιλάς γι' αυτό.
Και βούτα.

Τετάρτη 18 Απριλίου 2012

 .


Κι απ' τα όνειρα τη νύχτα να ξεφύγω προσπαθώ
για να με βρουν μέσα στη μέρα




.

Πέμπτη 12 Απριλίου 2012

Νόστος

Είδα τον ήλιο να πέφτει στον αέρα
μα δεν έκανα καμία ευχή
Γύρισα μόλις έπεσε η νύχτα
και μ' ακολούθησαν 18 χρόνια μαζεμένα
στο δρόμο για το σπίτι
Κι όλοι μου μιλούσαν σα να είχαν να με δουν χρόνια
και σα να είχαν να με δουν μία στιγμή
κι εγώ αναρωτιόμουν,
 Όλα όσα είχα ποτέ είναι εδώ
μα κάτι λείπει.

Κι όσο περνάει ο καιρός
καταλαβαίνω
πως λείπω εγώ.

Πέμπτη 5 Απριλίου 2012

Αγωνία

Κι εκεί που αποφασίζω εγώ
αν υπάρχεις ή όχι
ζητώ συγγνώμη που κρύβομαι
πίσω από σιωπή.
Έχω αφεθεί
μα δεν ξέρω αν μ' άκουσες να πέφτω
και με λαχτάρα αγγίζω ό,τι σε θυμίζει
μήπως και σε ξεχάσω για λίγο.

Σάββατο 17 Μαρτίου 2012

Πρώτη και τελευταία ανάρτηση.

Αρχίζεις και τελειώνεις μέσα μου
και συνεχίζεις μόνος
Δέθηκα στη φωνή σου χωρίς ν' ακούω
μα βρήκα μέρος να πιαστώ
βρήκα τα χείλη σου
και τα δάγκωσα.
Μπορώ να περάσω όλη μου τη στιγμή
μελετώντας τις κινήσεις
τις εκφράσεις του προσώπου σου
Μπορώ και να σ' αφήσω να φύγεις
να σε ξεπλύνω από πάνω μου
σα να μην έγινε ποτέ
Μπορώ και τίποτα
για να σε ζήσω όπως είσαι
όπως θέλεις
και όχι στο μυαλό μου σαν ταινία
δίχως τη συναίνεσή σου
για τα πνευματικά δικαιώματα.


Τρίτη 13 Μαρτίου 2012

Δε θα πω, απλώς θα κουνήσω το κεφάλι ακούγοντας



ΔΕ ΝΙΩΘΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΑΝΤΑΛΛΑΣΕΙΣ ΟΛΑ ΣΟΥ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΣΤΙΓΜΗ


μα όταν μόνη σου βρεθείς...
Στη χώρα των αρπακτικών
οι όμηροι των αναστολών..

Κυριακή 11 Μαρτίου 2012

Συγγνώμη
μερικές φορές
πρέπει να με βρεις εσύ
για να μπορέσω να σε βρω.

Σάββατο 10 Μαρτίου 2012

Μοιάζεις με υπόθεση χαμένη

Βλέπω πάνω σου ουλές
με τ' όνομά μου
και επιδεικτικά γελώντας
"Αυτές μου τις έκανε εκείνη"
θα λες
λες και με φτερά σε γέμισα.
Και γω θα θέλω να κρυφτώ
μπροστά σου
και να πω
"Μου έσβησες το χαρακτήρα
και ύστερα τον κακόγραψες".


Μερικές φορές
σας κοιτάζω απ' το τζάμι
που απ' το μίσος θολώνει
και η ζήλια το ραγίζει.
Τότε προτιμώ να γίνω διάφανη
μην και καταλάβετε πως εγώ κάνω τους σπασμούς.

Κυριακή 4 Μαρτίου 2012

Της Κυριακής

Για να κοιτάξεις πρέπει
στα μάτια να στοχεύσεις
την ψυχή σου να αδειάσεις μ' ένα νεύμα
σ' ένα βλέμμα που κοιτάει μια αντανάκλαση
χαζεύντας τις σκέψεις σου που στάζουν
καημένε, στα χέρια σου που μοιάζουν
με κλαδιά παρατημένα
πριν την πυρά.
Μίλα λοιπόν
μ' όλους τους άσχετους
μίλα
να φτιάξεις λίγο λίγο μια εικόνα
με χίλιες λέξεις ψεύτικες και λογοκριμμένες
και όποια διάθεση γύρω σου
φίλα
μήπως και καταλάβεις τι σημαίνουν συναισθήματα.
Ποιος φταίει μη ρωτάς
την απάντηση την ξέρεις
που δεν μπορείς τη μοναξιά
στα ίσια της να φέρεις
που σε νοιάζει ψίθυρους ν΄ακούς
όλους μα τους δικούς σου
να τους θάβεις έγκαιρα
πριν με ντροπή σε λούσουν
στα κρύφά
μέσα στο πλήθος.
Όλη τη γκρίνια σου υποφέρεις
μα μέσα σου πονάς
γιατί φοβάσαι μήπως είσαι
αυτό που δείχνεις τελικά.

Πέμπτη 1 Μαρτίου 2012

1:54

Φιμελαπημεσεγαα



μπορεί να είσαι μόνος
μπορεί να είσαι και αντίθετος

εκεί ετοιμάσου
την όποια μοναξιά επιθυμία
και όποια μοναξιά επιθυμητή
να ονομάσεις


Συγγνώμη που δεν είμαι,
αλλά είμαι.
Θα ήθελα να είσαι
μα δεν είσαι.
Μπορούμε να είμαστε
να είμαι και να είσαι
να μην είμαι και να μην είσαι
χωρίς να λυπόμαστε γι' αυτό.

Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

Γλυκόπικρο

Μπορείς να παρατηρείς τα πάντα
και να φανταστείς τη ζωή σου μέσα τους
δίχως ποτέ να αγγίξεις τίποτα.
Κι έτσι δε θα χεις πληγωθεί,
θα νομίζεις περήφανος.
Εγώ σε άγγιξα τελικά
και έσκαψα μια γέφυρα που να συνδέει υποθέσεις.
Απ' τη μια εγώ
κι απ' την άλλη ξεκομμένες ανάσες.
Δε σε κατηγορώ
που δε στάθηκες ολόκληρος να σε φτάσω.
Δε με κατηγορώ
που μπερδεμένη κοντοστάθηκα.
Μα τελικά μέσα στις σκέψεις χάνεσαι
ή σε βρίσκεις..;

Πλέον όταν πληγώνομαι
μένει μόνο η ανάμνηση
της ζαλάδας πριν την πτώση
της θολούρας πριν το λήθαργο.
Σηκώνομαι όμως
και ξυπνάω.

Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

Σιωπη και βήματα
βήματα και σκυφτό κεφάλι
σκυφτό κεφάλι και σταγόνες στο πάτωμα
σταγόνες στο πάτωμα και βήματα
βήματα και σιωπή
σιωπή και δρόμος
δρόμος και θάλασσα
θάλασσα και ζωή
ζωή και γαλήνη
γαλήνη και πέταγμα
πέταγμα και μάτια κλειστά
μάτια κλειστά και όνειρο
μάτια ανοιχτά και όνειρο
μάτια ανοιχτά και εφιάλτης
μάτια κλειστά και εφιάλτης
εφιάλτης και εγώ
εγώ και εφιάλτης
εφιάλτης και εφιάλτης
εσύ και εφιάλτης
εσύ και γω
εγώ και εγω
μαζί πάντα
κανείς ποτέ
Σιωπηλά.

Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012

Πάρτυ.

Παραπατάω
σε σκέψεις και αλήθειες
που δε μ' αφήνουν να πέσω με την ησυχία μου.
Λίγο πριν το πάτωμα
με κρατάνε απ' τους ώμους
και τα δάχτυλα.
Σηκώνω τα μάτια
μα τα βλέπω διπλά.
Όλοι έχουν έναν εαυτό δίπλα τους
τον έπλασαν πασπατεύοντας καμπύλες κι εξογκώματα
για να μην είναι μόνοι
ανασαίνοντας στο σβέρκο του.
Έχει θολούρα εδώ
και μουσική
και σα να κρυβόμαστε κάπως πίσω απ΄την ομοιότητα.
Όλοι λίγο πριν το πάτωμα
πιασμένοι απ' όπου βρούμε.

Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

Ανθρωπος;

Αλλάζεις πρόσωπα όλο και συχνότερα
σαν τις συχνότητες που αλλάζεις στο ραδιόφωνο.
Όμως τώρα τελευταία
οι λέξεις σου θυμίζουν πατήματα
στις άκρες των δακτύλων.
Μετρημένα και προσεκτικά
ίσα ίσα να μην πέσεις απ' την καρέκλα σου.
Κι οι σκέψεις σου, κι αυτές,
πια τις φτύνεις στο πάτωμα
σα να μη θέλεις να τις έχεις στο κεφάλι σου
αυτές, τα ζιζάνια, που μιας και ριζώσουν μπασταρδεύουν τα πάντα.
Αυτές, το κατάλοιπο των ιδεών.

Μα τελικά
είναι τρελός όποιος ακούει φωνές
ή όποιος τις αγνοεί;

Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2012

Ελίζες



Το τραγούδι λέγεται επιστροφή.
Δεν έφυγα ποτέ
κι όμως πάντα σε σένα επιστρέφω.
Μπερδεύεσαι στα λόγια μου,
και ξέρεις τί λένε.
Η γλώσσα μου είναι ο κόσμος μου...

Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2012

Θέλω να σε γνωρίσω..

Περπατούσε
κι έκανε κύκλους στις ίδιες καταστάσεις
Άφηνε χνάρια.
Κουτιά από ελπίδες αδειασμένες
λεπίδες
να ρουφήξει έναν κόσμο
που θα τον πάει μακριά.
Κι είχε ξεχάσει
“Τα μάτια σου λάμπουν στο σκοτάδι”
του είπε, μα το ξέχασε.
Και χίλια φώτα
στην ίδια σκιά του ρίχτηκαν πισώπλατα.

Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2012

Κόσμος
Ουρανός
Υσυχια
Φωνες
Ιδανικός
Αντέχω

και πάει λέγοντας

Κάποια στιγμή
της τελείωσαν οι μαργαρίτες
και έπρεπε
να αποφασίσει
μόνη της.

Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012

Αγέρας

Μου το παν τα πουλιά
κι ας μην ξέρω να διαβάζω.
Κοιτούσα κάτω
τον ουρανό απ' τις λακούβες
κι ευγνωμονούσα για το γκρι.
Τα βήματά μου σίγασαν
Τα δικά σου έψαχναν
Κάποτε σα να χανόσουν
Μα τελικά σε άκουγα
Κάπου χιλιόμετρα δίπλα μου
Ίσα ίσα να μην ξεχνιόμαστε.
Και τελικά έφτασα
μα είχες φύγει πολύ πριν.
Αλλά ήταν Εκείνες εκεί
και με περίμεναν
οι Μοίρες
που μου έδωσαν τ΄αδράχτια
να βρω δικό μου δρόμο για το σπίτι.

Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012

Μιλάω μόνη μου

-Τί νιώθεις τί σκέφτεσαι τί κανεις
-Τίποτα τίποτα τίποτα
και εννοώ τα πάντα
μόνο που δε θα καταλάβεις.
Κι όλο σκέψεις
από μικρά κι ανούσια τίποτα
που θάβουν ζωντανή την αγωνία στα μάτια
αναστεναγμοί που πνίγηκαν
σαν σε χαμόγελο που πάγωσε.
Μέχρι που έφτασα στους πνεύμονες
κι απ' την αναπνοή πως να κρυφτείς
που σ' εκβιάζει...
Και δεν μπορώ να κρατήσω τον αέρα
απ' τις ανάσες
χωρίς να εκπνεύσω συλλαβές
κι όπου αντηχήσουν...
Θα ρισκάρω ν' ακουστώ...

Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012

Θα πέσω στα μάτια μου

Βαρέθηκα να περιμένω
μια φυγή
πριν καλά καλά σ' αγγίξω.
Οι σκέψεις μοιάζουν θεόρατες
όταν δεν έχω πού να τις κάψω
σε ποια πύρινα χέρια..
Να! Αυτό βαρέθηκα!
Τα δικά μου άκρα να σταυρώνω.

Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2012

Είμαι κουρασμένη
και ο χρόνος κόβεται
σε κομμάτια που πρέπει να χωρέσω.
Είναι κι άλλα
αλλά
όσο τα λέω τόσο υπάρχουν.

Δε με νοιάζει και τόσο τελικά...

Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2012

Ίσως, τότε.

Ίσως αν απλώς


έπαβες να συνδέεις τη ζωή σου με άλλους


όσα βλέπεις με λέξεις


όσα ακούς με τραγούδια


όσα περπατάς με φιλιά


όσα γεύεσαι με ονόματα


όσα διαβάζεις με στιγμές


όσα αγαπάς με εσένα


ίσως τότε να μην είχες ενοχές


στο κάθε αυτόβουλο βήμα


στην κάθε ανάσα ξέπνοη


σ' ένα χαμόγελο σκαστό


στο κρυφό το δάκρυ


στο φευγαλέο εαυτό σου


ίσως τότε να μην είχες προσδοκίες

ΚΑΜΙΑ ΦΥΤΕΜΈΝΗ ΠΡΟΣΔΟΚΊΑ ΣΤΟ ΚΕΦΆΛΙ ΣΟΥ


ΑΠΌ ΆΛΛΑ ΌΝΕΙΡΑ


Ίσως τότε να μην περίμενες με νευρικότητα



κάποια έκρηξη ηφαιστείου,


κάποιο τηλεφώνημα,


κι όλα αυτά να σου μοιαζαν ανούσια



Να μη σου μοιαζαν με τίποτα.

Τ Ε Ν Τ Ω Μ Ε Ν Η

Χέρια συρμάτινα
με συμπάθεια απλωμένα στο μπαλκόνι μου
πάνω απ' την πόλη.
Κι όμως
δε με κρατούν αυτά όταν κρεμιέμαι.
Τα μανταλάκια κάνουν όλη τη δουλειά.

Θα πέσω καμιά μέρα
Θα τραβήξω την προσοχή
κι έπειτα δε θα προλάβω καν να νιώσω τύψεις!