Μου το παν τα πουλιά
κι ας μην ξέρω να διαβάζω.
Κοιτούσα κάτω
τον ουρανό απ' τις λακούβες
κι ευγνωμονούσα για το γκρι.
Τα βήματά μου σίγασαν
Τα δικά σου έψαχναν
Κάποτε σα να χανόσουν
Μα τελικά σε άκουγα
Κάπου χιλιόμετρα δίπλα μου
Ίσα ίσα να μην ξεχνιόμαστε.
Και τελικά έφτασα
μα είχες φύγει πολύ πριν.
Αλλά ήταν Εκείνες εκεί
και με περίμεναν
οι Μοίρες
που μου έδωσαν τ΄αδράχτια
να βρω δικό μου δρόμο για το σπίτι.
Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012
Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012
Μιλάω μόνη μου
-Τί νιώθεις τί σκέφτεσαι τί κανεις
-Τίποτα τίποτα τίποτα
και εννοώ τα πάντα
μόνο που δε θα καταλάβεις.
Κι όλο σκέψεις
από μικρά κι ανούσια τίποτα
που θάβουν ζωντανή την αγωνία στα μάτια
αναστεναγμοί που πνίγηκαν
σαν σε χαμόγελο που πάγωσε.
Μέχρι που έφτασα στους πνεύμονες
κι απ' την αναπνοή πως να κρυφτείς
που σ' εκβιάζει...
Και δεν μπορώ να κρατήσω τον αέρα
απ' τις ανάσες
χωρίς να εκπνεύσω συλλαβές
κι όπου αντηχήσουν...
Θα ρισκάρω ν' ακουστώ...
-Τίποτα τίποτα τίποτα
και εννοώ τα πάντα
μόνο που δε θα καταλάβεις.
Κι όλο σκέψεις
από μικρά κι ανούσια τίποτα
που θάβουν ζωντανή την αγωνία στα μάτια
αναστεναγμοί που πνίγηκαν
σαν σε χαμόγελο που πάγωσε.
Μέχρι που έφτασα στους πνεύμονες
κι απ' την αναπνοή πως να κρυφτείς
που σ' εκβιάζει...
Και δεν μπορώ να κρατήσω τον αέρα
απ' τις ανάσες
χωρίς να εκπνεύσω συλλαβές
κι όπου αντηχήσουν...
Θα ρισκάρω ν' ακουστώ...
Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012
Θα πέσω στα μάτια μου
Βαρέθηκα να περιμένω
μια φυγή
πριν καλά καλά σ' αγγίξω.
Οι σκέψεις μοιάζουν θεόρατες
όταν δεν έχω πού να τις κάψω
σε ποια πύρινα χέρια..
Να! Αυτό βαρέθηκα!
Τα δικά μου άκρα να σταυρώνω.
μια φυγή
πριν καλά καλά σ' αγγίξω.
Οι σκέψεις μοιάζουν θεόρατες
όταν δεν έχω πού να τις κάψω
σε ποια πύρινα χέρια..
Να! Αυτό βαρέθηκα!
Τα δικά μου άκρα να σταυρώνω.
Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2012
Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2012
Ίσως, τότε.
Ίσως αν απλώς
έπαβες να συνδέεις τη ζωή σου με άλλους
όσα βλέπεις με λέξεις
όσα ακούς με τραγούδια
όσα περπατάς με φιλιά
όσα γεύεσαι με ονόματα
όσα διαβάζεις με στιγμές
όσα αγαπάς με εσένα
ίσως τότε να μην είχες ενοχές
στο κάθε αυτόβουλο βήμα
στην κάθε ανάσα ξέπνοη
σ' ένα χαμόγελο σκαστό
στο κρυφό το δάκρυ
στο φευγαλέο εαυτό σου
ίσως τότε να μην είχες προσδοκίες
ΚΑΜΙΑ ΦΥΤΕΜΈΝΗ ΠΡΟΣΔΟΚΊΑ ΣΤΟ ΚΕΦΆΛΙ ΣΟΥ
ΑΠΌ ΆΛΛΑ ΌΝΕΙΡΑ
Ίσως τότε να μην περίμενες με νευρικότητα
κάποια έκρηξη ηφαιστείου,
κάποιο τηλεφώνημα,
κι όλα αυτά να σου μοιαζαν ανούσια
Να μη σου μοιαζαν με τίποτα.
Τ Ε Ν Τ Ω Μ Ε Ν Η
Χέρια συρμάτινα
με συμπάθεια απλωμένα στο μπαλκόνι μου
πάνω απ' την πόλη.
Κι όμως
δε με κρατούν αυτά όταν κρεμιέμαι.
Τα μανταλάκια κάνουν όλη τη δουλειά.
Θα πέσω καμιά μέρα
Θα τραβήξω την προσοχή
κι έπειτα δε θα προλάβω καν να νιώσω τύψεις!
με συμπάθεια απλωμένα στο μπαλκόνι μου
πάνω απ' την πόλη.
Κι όμως
δε με κρατούν αυτά όταν κρεμιέμαι.
Τα μανταλάκια κάνουν όλη τη δουλειά.
Θα πέσω καμιά μέρα
Θα τραβήξω την προσοχή
κι έπειτα δε θα προλάβω καν να νιώσω τύψεις!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)