Στο μπαλκόνι σου

Το μπαλκόνι σου έχει κάτι
από μέρες που περνούν.
Ρυτίδες και λόγια ώριμα
χωμένα σε αποτσίγαρα και τραπέζια ξαπλωμένα.
Άδεια μπουκάλια και βρώμικα χαλιά
υφάσματα έτοιμα για ταξίδι.
Σκουπίδια σε χρήση
και χρώματα σε αναμονή.
Αριστερά μου
η ζωή κυλά αλλάζοντας τα φύλλα
μα δεν αγγίζει την αιώρα σου
που κινείται με τον άνεμο
διαχρονικά φιλοξενώντας
ό,τι απέμεινε στο τέλος της ημέρας.

Συνάντηση

Έψαχνα

όπως οι χελώνες ψάχνουν

τον τόπο που γεννήθηκαν.

Ήχοι

γεύσεις, πρόσωπα

όλα έκρυβαν μια απάντηση

που θα 'ταν και η σωστή

αρκεί να τ' αποφάσιζα.

Πόνεσα προσπαθώντας

μα πιο πολύ πόνεσα μαζί σου

μιας κι όσο αρνιόμουν να σε βρώ

τόσο θα σε ζητούσα.

Αναμονή 20:59

Η νύχτα τούτη μοιάζει με πλατεία αναμμένη
σ' ένα τόσο δα δωμάτιο.
Κι άλλοτε παγώνω
νιφάδες να φλερτάρουν με το φως παρατηρώντας
κι άλλοτε ξεσπάω σε γέλια δυνατά
αφού δεν είν' κανείς τριγύρω
να τον ενοχλήσω.
Κι όσο εκεί περνάω σαν τον καιρό
μέχρι να μου ψιθυρίσεις πως υπάρχουμε
θα περιμένω.

Μικρή μου

 Θαυμάζω το χαμόγελό σου
  που δε σβήνει στο χάος.