Ηλεκτρισμός

Άπλωσα το δέρμα μου για σήμερα
μαζί σου θέλω να μαι γυμνή
Να σου δείξω το αίμα στον ομφαλό μου
όταν μ' αγγίζεις
τους μυς που συσπώνται
τον παλμό
Θέλω να αγγίξεις την επίδραση που έχεις στο σώμα μου
τα σήματα που στέλνει ο εγκέφαλός μου
-καθώς με πλησιάζεις
τα χέρια μου σ΄αγκαλιάζουν-
τους σιελογόνους αδένες που εκκρίνουν τη γεύση που σου αρέσει.
Δες το στήθος μου
σκληραίνει στα χάδια σου
οι ώμοι χαλαρώνουν στα χέρια σου
Σφίξε τον εγκέφαλό μου
να νιώσεις το ρεύμα που χτυπάει τους νευρώνες μου
όταν είσαι μέσα μου και με κοιτάς

Πόσο;

Από τότε που δάμασαν τους βράχους
και άνοιξαν μονοπάτια ρίχνοντας
πότε λίγες σταγόνες πότε την οργή της βροχής ολάκερη μέσα στα βουνά,
η ζωή έσπασε και έτρεξε
πάνω στα σώματά μας
γυμνά κάτω από τους κρύους καταρράκτες και τώρα που
σίγουρα τα χιόνια θα έχουν λιώσει και
το νησί θα βουίζει από ορμή
ακόμα κι αυτά δεν είναι αρκετά

κι εσύ καταλαβαίνεις γιατί
σε κάθε στιγμή
και στη γέννηση και στο θάνατο
ήσουν εκεί και είδες και άγγιξες και κράτησες σφιχτά κι έγινες μέρος
και όλες τις στιγμές να σου έστελνα πίσω
κι αυτές που μου χες δώσει πάλι δε θα ήταν αρκετά
αν όμως σου έδινα όλο το παρελθόν κι όλο το μέλλον
κάθε λέξη χρώμα κι ανάσα
αν στα δινα όλα μαζί με το παρόν μας που υφαίνει κάθε βλέμμα
δικό μου και δικό σου αν μπορούσα
να στα δώσω σαν δώρο και σαν κάτι που έφτιαξες εσύ
τότε ίσως να ένιωθα πως κάνω αρκετά

Don't critise what you don't understand, ΣΩΣΤΑ;

Δίχως να σε κρίνω

για όσα δεν κατάλαβα,

μόνο και μόνο γι' αυτά που είχα καταλάβει

σε αγάπησα.

Μα εσύ ήσουν καθρέπτης κι έκανες τ' αντίστροφο.

Κρίνοντας όσα ποτέ σου δεν κατάλαβες

με μίσησες

και στα θρύψαλα της ύπαρξής σου

είδα το είδωλό μου τέρας.

Απ' το σχολείο σε θυμάμαι

σαν ποίημα σε γιορτή να γράφεις στα ολ σταρ σου

Don't critise what you don't understand

Μαγεία

Έστριψε τη σελήνη

την κάπνισε μαζί με τον Ορφέα

κατέβασε τον καπνό ως τα δάκτυλα

κι άφησε τη νύχτα του ελεύθερη

Κάηκε από μέσα

κι ήταν μόνο μια στιγμή.

Το πρωί δεν υπήρχε τίποτα

τρόμαζε ν΄ακούει τη φωνή του

δεν έλεγχε το βήμα του

χαιρέτισε ανθρώπους που δεν ήξερε

μα όλοι του χαμογελούσαν

Έπεσε σε λήθαργο

Τον ξύπνησε η θάλασσα

κι ένα φιλί.

Μια φωνή σου περιμένω

Φυλάκισα τα όνειρα σε σελοφάν

μη μου χαλάσουν

και τώρα τρομάζω να τα σκέφτομαι

έτσι που δεν αναπνέουν

σα να τα νιώθω ψόφια

και μπορώ να θυμάμαι για ώρες

και να αναμένω με την ίδια αγωνία

να σηκωθεί

αυτή η σκέψη

μπρος στα μάτια μου.

Το ξέρω πως όταν κάνω σχέδια

εσύ γελάς

μα μόνο τα μάτια σου δακρύζουν

και με ρίχνεις όπου βρεις.

Φαντάσου

Φαντάσου να είχαμε
έναν πιγκουίνο στην μπανιέρα.
Στο μπάνιο θα 'κανε κρύο
θα ταν γεμάτο παγάκια
και θα μύριζε ψάρι όλο το σπίτι.
Μα φαντάσου
μετά από λίγο
θα τον παίρναμε στην θάλασσα
και θα μας μάθαινε να βουτάμε
με τα μάτια ανοιχτά στο νερό
και τις απόκριες
θα γυρίζαμε τους δρόμους
οι τρεις μας ντυμένοι Σαρλό
εγώ, εσύ κι ο πιγκουίνος.

Είναι για λίγο, θα περάσει

Πέρασε η ώρα
δαγκώνοντας τα χείλια μου
κι όλο κάπου χτυπούσα
να δικαιολογήσω τα πρησμένα μάτια
σε ποιον,
στο άδειο σπίτι.
Κι εύχομαι κάπου να κρυφτώ
πίσω από καπνό ή ζάλη
να μη θυμάμαι τίποτα από μένα
να έχω δύναμη να σηκωθώ σαν κάποια άλλη
σε μέρα καινούρια.
Που κι όταν είμαι μόνη μου
σε θέλω εδώ να μ' ανεχτώ
και δεν το νιώθεις.