Ο Επιβάτης/ Ενα ποίημα που άρεσε στην αδερφή μου και στη Στ.

Ο Επιβάτης της σκέψης

δεν έχει πρόσωπο।

Η μορφή του αλλάζει

στην ανάμνηση।

Χαρούμενος στη θάλασσα

και σκυθρωπός

στην απραξία,

ο επιβάτης της σκέψης

δεν έχει επιλογές।

Σε όποια στάσιμη θύμηση κατέβει

σε όποιο σταθμό

περιμένει

να αλλάξουν οι καιροί।

Απ' τα παράθυρα κραυγάζει

να φύγει, ας φύγει η ομίχλη

να δει πιο καθαρά

να ανοίξει τα μάτια

και να βουτήξει στο όνειρο

που θα 'ναι Το Πραγματικό।

Ο επιβάτης της σκέψης

δεν έχει έξοδο

μέσα στους χίλιους τοίχους

που μεθά.