Πριν κοιμηθώ, σ' ακούω φυλαχτό μου..
Έχεις κρύψει μέσα σου
όλα τα δάκρυα του κόσμου.
Μόνο σημάδι
ο απόηχος στα κύματα
Κι ανάσες
σε ανήλιαγους πυθμένες κρατημένες..

Κόψε τα σκοινιά

και σάλπαρε.

Ακόμα και μες στην τρικυμία

χαράζεις με το δάκτυλό σου την πορεία

και με τις ανάσες σου

ορίζεις τους ανέμους.

Φοβάσαι, το ξέρω

φοβάσαι πως δε θα βρεις τίποτα.

Μα ακόμα και το τίποτα

το ξέπλυμα του κύματος

καλύτερο απ' την υποψία είναι

πως η χούφτα σου είναι άδεια.

Εξάλλου

η ακτή είναι γεμάτη κοχύλια.

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!........

............

...

Μείνε ακίνητος, γαλήνιος κοιμήσου

Μείνε ακίνητος,
γαλήνιος κοιμήσου
Με την πληγή τυρανισμένος
Στο λαρύγγι να φλογίζεται νʼ ανοίγει.
Όλη νύχτα στο νερό
Της σιωπηλής θαλάσσης συνακούσαμε τον ήχο
Που βγήκε απʼ την πληγή την γραπωμένη
Στο σάβανο του αλατιού.

Τρεμάμενοι ακούσαμε κατʼ απʼ τʼ απόμακρο φεγγάρι
Τον ήχο της θαλάσσης να κυλά σαν αίμα
Απʼ την πληγή την βροντερή
Κι όταν το σάβανο του αλατιού τσάκισε
Σε μια θύελλα τραγουδιών
Οι φωνές των πνιγμένων κολύμπησαν στον άνεμο.

Άνοιξε ένα μονοπάτι μεσʼ απʼ τʼ αργό θλιμμένο πανί,
Άνοιξε διάπλατες στον άνεμο τις πύλες
Του χαμένου καραβιού
Το ταξίδι μου νʼ αρχίσω για το τέλος της πληγής μου.
Τραγούδι ακούσαμε τον ήχο της θαλάσσης,
Το σάβανο είδαμε λόγο του αλατιού.

Μείνε ακίνητος, γαλήνιος κοιμήσου,
Κρύψε στο λάρρυγγα το στόμα
Αλλιώς θα υποταχθούμε και θα ιππεύσουμε μαζί σου
Μέσα στους πνιγμένους.

Ο ήρωας μου γυμνώνει τα νεύρα του

Ο ήρωάς μου γυμνώνει τα νεύρα του
Που κυβερνούν απο καρπό σε ώμο
Ξεσκεπάζει το κεφάλι που σαν κοιμισμένο στοιχειό
Στηρίζει το θνητό μου κυβερνήτη
Την περήφανη ράχη που ξεπετιέται
Όλο στροφές και συστροφές.

Κι αυτά τα δύστυχα νεύρα
Κουβάρι νʼ ανεβαίνουν στο κρανίο
Πόνος στο ερωτοστέρητο χαρτί
Πραδίδω στην αγάπη με τις άναρχες καλικατζούρες μου
Που αρθρώνουν όλη την πείνα του έρωτα
Και μιλούν για την αρρώστια του κενού στη σελίδα.

Ο ήρωάς μου γυμνώνει τα πλεύρα μου
Και βλέπει την καρδιά του
Να πατά γυμνή σαν Αφροδίτη
Της σάρκας την ακτή
Και να πνέει την αιματόχρωμη πτυχή της
Μανδύας τη νεφρική μου υπόσχεση
Υπόσχεται μια θέρμη μυστική.

Κρατά το νήμα του νευρικού κιβωτίου του
Επαινώντας την πλάνη τη θνητή
Γέννησης και θανάτου απάτες αναίσχυντων κλεφτών
Και τον άνακτα της πείνας
Τραβά την αλυσίδα κινείται η δεξαμενή.

Επαίτης είσαι.
Περιφέρεις τη ζωή σου
τυπωμένη σε χαρτιά.
Την πληγωμένη σου καρδιά
εξευτελίζεις.
Αναζητάς μια σωτηρία
σε κάθε σημάδι που αγγίζεις
μα ποτέ
ποτέ
δε βρίσκεις.
Τα δάκρυά σου
κλείνεις σε κουτιά
δεν τα αφήνεις να χαθούν μες στη βροχή
παρά πουλάς
ένα χαμόγελο το δάκρυ.
Όσα δάκρυα κι αν πουλήσεις
το κενό σου δε γεμίζεις
κανένα χαμόγελο δεν ήταν αληθινό.
Τώρα,
όλοι έχουν ένα κομμάτι απ' την ψυχή σου
έχουν τη θλίψη σου καλά διαιωνισμένη
στο βάθος του οίκτου τους
της αδιαφορίας τους.
Όλοι έχουν πια ένα κομμάτι απ' την ψυχή σου.
Και συ έμεινες μονάχος.

Κοντεύω να πνιγώ
σ' αυτή την άθλια κυριακή
έχω κλειστεί στους τέσσερις τοίχους
των απέραντων σκέψεων
των ανεξέλεγκτων
και τόσο ασφυκτικών
έχω γεμίσει το στέρνο μου
με ανολοκλήρωτους στεναγμούς
και τα μάτια μου με αναφιλητά
που πάντα δειλιάζουν και δεν κυλούν
όπως θα ήθελαν
γιατί η πορεία τους είναι καθορισμένη
μέχρι την άκρη των χειλιών και πάλι κάτω
σταγόνες
σταγόνες
έτσι κυλάει πια ο χρόνος
σταγόνα σε σταγόνα
σιχάθηκα
το αδιέξοδο
δεν ξέρω πώς βρέθηκα εδώ
ούτε θυμάμαι τη λύση του αινίγματος.
ΛΗΘΗ
αυτό ζητάω....

"""Ηρέμησε μικρή μου...

Δώσε τέλος σ' αυτόν το χείμαρρο

που αφρισμένος

αρνείται να καθρεπτίσει το είδωλό σου

και το χάος

σου προσφέρει

για εαυτό. ""

Προσπαθώ, πίστεψέ με
προσπαθώ, μικρέ καθρέπτη...
Μόνο που ξέχασα
πώς με λένε
και πώς βρέθηκα εδώ.

Όσες φορές και αν πολεμήσω τις σκέψεις μου

υπάρχουν φορές

που φοβάμαι

ότι τελικά η ευτυχία

είναι ο αντιπερισπασμός

που περίμεναν οι ρωγμές

για ν' αποκαλυφθούν

ξαφνικά

μπροστά στην ανημποριά μου.

Όταν στενεύει η καρδιά μου

και χίλιες ανάσες κλείνονται

μέσα σε ένα παλμό

φοβάμαι.

Γιατί κάτι τέτοιο

δε συμβαίνει ποτέ

όταν χαμογελώ..;

Μια κενή στιγμή

μην τη γεμίζεις

σαν να της χρειάζεται

γιατί

διόλου κενή δεν είναι.

Δες τα πρόσωπα γύρω σου

και τις φωνές που αιωρούνται

δες τα σύννεφα

που έπλεξαν με τη δική σου αύρα.

Μη τη γεμίζεις τη στιγμή

με αυτολύπηση

και κούφιες σκέψεις

απεικάσματα μιας άλλης στιγμής

μακρινής

γιατί έτσι δε θα έχεις ζήσει,

θα έχεις χάσει

όλες τις λεπτομέρειες

που ταυτίζουν μια στιγμή.

Σαν βρέχει

δε νιώθω και τόσο ένοχη που κλαίω

εδώ ο ουρανός δεν μπόρεσε να κρατηθεί

που πάλι το 'σκασε

το ουράνιο τόξο.

Κοιμάμαι. Αν ονειρεύομαι στο ξύπνημα

Τι ονειρεύτηκα δεν ξέρω

Κοιμάμαι. Αν κοιμάμαι χωρίς να ονειρεύομαι, ξύπνιος,

Σ' ένα χώρο ανοιχτό που δε γνωρίζω

Γιατί ξύπνησα;

Για ποιο λόγο δεν ξέρω.

Καλύτερα ούτε να μην ονειρεύεσαι, ούτε να ονειρεύεσαι.

Καλύτερα να μην ξυπνάς ποτέ.

Φοβισμένος άγγελος

Αγάπησε το φόβο του

κι ο φόβος του εκείνον

Περπατούν μαζί

αν και στην αγορά

διακρίνουν μόνο έναν

Γιατί, όταν ο ένας πουλάει αγωνία

ο άλλος αγοράζει χαμόγελα.