Επαίτης είσαι.
Περιφέρεις τη ζωή σου
τυπωμένη σε χαρτιά.
Την πληγωμένη σου καρδιά
εξευτελίζεις.
Αναζητάς μια σωτηρία
σε κάθε σημάδι που αγγίζεις
μα ποτέ
ποτέ
δε βρίσκεις.
Τα δάκρυά σου
κλείνεις σε κουτιά
δεν τα αφήνεις να χαθούν μες στη βροχή
παρά πουλάς
ένα χαμόγελο το δάκρυ.
Όσα δάκρυα κι αν πουλήσεις
το κενό σου δε γεμίζεις
κανένα χαμόγελο δεν ήταν αληθινό.
Τώρα,
όλοι έχουν ένα κομμάτι απ' την ψυχή σου
έχουν τη θλίψη σου καλά διαιωνισμένη
στο βάθος του οίκτου τους
της αδιαφορίας τους.
Όλοι έχουν πια ένα κομμάτι απ' την ψυχή σου.
Και συ έμεινες μονάχος.