Κοντεύω να πνιγώ
σ' αυτή την άθλια κυριακή
έχω κλειστεί στους τέσσερις τοίχους
των απέραντων σκέψεων
των ανεξέλεγκτων
και τόσο ασφυκτικών
έχω γεμίσει το στέρνο μου
με ανολοκλήρωτους στεναγμούς
και τα μάτια μου με αναφιλητά
που πάντα δειλιάζουν και δεν κυλούν
όπως θα ήθελαν
γιατί η πορεία τους είναι καθορισμένη
μέχρι την άκρη των χειλιών και πάλι κάτω
σταγόνες
σταγόνες
έτσι κυλάει πια ο χρόνος
σταγόνα σε σταγόνα
σιχάθηκα
το αδιέξοδο
δεν ξέρω πώς βρέθηκα εδώ
ούτε θυμάμαι τη λύση του αινίγματος.
ΛΗΘΗ
αυτό ζητάω....