Σε μονοπάτι
μέσα από ζαφυρένιο πρίσμα
θα πετάξω
αν βρω μονάχα τρόπο
την όψη μου να γυρίσω
απ' την ανάποδη.
.
.
Τα χέρια να διαχωρίσω
από τις σκέψεις
και τα βλέμμα να διώξω
από τα χνάρια μου.
.
.
Γύρω μου
να αφουγκραστώ τον ουρανό
και να αντικρύσω
κόκκινες στάλες
στο γαλάζιο πάπλωμα.
.
.
Ελευθερία.
Η υπέρβαση αυτού που μας πληγώνει.
αρκεί βροχένια μου οι κόκκινες στάλες να μην είναι από το αίμα σου...
ΑπάντησηΔιαγραφήαρκεί να ξεπλύνεις το γαλάζιο σου πάπλωμα και να βρείς άλλο ρήμα για την υπέρβασή σου!