Αν αυτή ήταν
η τελευταία μέρα της ζωής μου
θα μ' έφτυνα κατάμουτρα
για τη δειλία
του να ζω για άλλους.
Αν και ''τα όρια είναι ρευστά''
όπως μ' αρέσει να λέω
πίσω απ' το δάκτυλό μου,
το ξέρω δίχως να μου το πει κανεις
πως δικαιολογία δεν έχω
ούτε θα έχω ποτέ.
Αν και, τελικά,
νιώθω χαρούμενη..
Τί χαρά να μπαίνει κανείς στο πετσί του ρόλου του!
έχω βαρεθεί να δικαιολογούμαι άρα μάλολον πρέπει να αρχίσω να ντρέπομαι...
ΑπάντησηΔιαγραφήνομίζω ότι αν το σκεφτούμε ισχύει για όλους
Τραγελαφική , ειρωνική χαρά όμως..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό αυτήν η λύπη είναι προτιμότερη πιστεύω..
Καλό σου βράδυ*_*
ka-pa..
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι μόνο να ντρέπομαι αλλά να το αλλάξω.. Μέχρι τώρα όχι και τόσο καλα..
rainmakers phantom..
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι.. Κάποια στιγμή τη λύπη θα διαδεχθεί η θέληση για άλλη χαρά, αληθινή..
είναι ρευστά τα όρια;
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι μπαίνουμε στο πετσί του ρόλου ή μήπως ΕΙΜΑΣΤΕ ο ρόλος;
Να και κάτι που δεν έχω ξεκαθαρίσει ακόμα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνθρωπος που νιώθει, δεν είναι ό,τι νιωθει δυστυχως..
αναλόγως για ποιον ρόλο μιλάμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήτο πετσί του ρόλου μπορεί να μας ταξιδέψει πολύ μακρια απ τον εαυτό μας.
ΠΡΟΣΟΧΗ
απ την άλλη έχει και λίγη πλάκα...
γεια!!
Δεν έχει οταν έχεις επίγνωση πως όσα κάνεις δε σε εκφράζουν..
ΑπάντησηΔιαγραφήόχι, δεν έχει καθόλου, έχεις δίκιο. κι είναι μια παγίδα, αν δεν προσέξει μπορεί να εγκλωβιστεί κανείς εκεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήμου το έχει πει ένας φίλος που το έπαθε γιατί ήθελε να παριστάνει κάτι άλλο απ αυτό που ήταν και δεν μπορούσε μετά να βρει μια φόρμουλα να δείξει τον πραγματικό του εαυτό.
πα πα πα! μακριά από μας!
Ελπιζω να τα καταφερε τελικα και να καταλαβε πως αξίζει να αγαπιομαστε γι' αυτό που είμαστε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημερα!
:)