Κοιτούσε ψηλά
και δε χόρταινε.
Έψαχνε ουρανό
κάπου ν' απλώσει τη σκέψη του
με την ηρεμία να του χαιδεύει τα μαλλιά
Έψαχνε ουρανό
πίσω απο 'κείνο το ξεβαμμένο μπλε
που τον κρύβει
που περιορίζει το εύρος των φτερών του.
Μερικές φορές
έψαχνε ανθρώπους
που θα του δείξουν το δρόμο.
Σπάνια
έβρισκε βλέμματα
που κοίταζαν πάνω
που έβλεπαν παντού
και τα μάτια τους βάθαιναν
και τα χέρια τους χαλάρωναν
και η ψυχή τους ηρεμούσε.
Εκείνους, τους απέφευγε.
Τους αποστρέφοταν
κι έτρεχε μακριά τους
γιατί δεν είχαν τίποτα
κι όμως
τα είχαν όλα.
Τίποτα και όλα, δύο έννοιες αμφιλεγόμενες κι αντίθετες που αποτελούν μία, σαν το ποτέ και το πάντα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμορφο όπως συνήθως:'))
Καλημέρα!
Ακριβώς.. Εξαρτάται από ποια οπτική γωνία θέλουμε να τις αντιμετωπίσουμε... Για σένα δεν είμαι τίποτα, για μένα είσαι τα πάντα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ..
Καληνύχτα!
το λίγο του, το καταλάβαινε....
ΑπάντησηΔιαγραφήκοιτώντας αυτούς που όλα τα είχανε
βλέπεις, αυτός δεν είχε μάθει να κοιτάει τον ουρανό...
όλα τα είχαν..
ναι...
Δεν ειχε μάθει, και αναζητούσε άτομα εξίσου τυφλά, να μην του θυμίζουν τη λαχτάρα του, την αδυναμία του..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαληνύχτα!
εμένα πάλι μ' αρέσουν οι ευτυχείς κι ισορροπημένοι άνθρωποι.
ΑπάντησηΔιαγραφήέχουν βρει το κλειδί.
καλό απόγευμα, πάλι βρέχει.
Δεν πρόκειται να διαφωνήσω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλο βράδυ, επίσης βρέχει..
κι όμως, τα έιχαν όλα.πανέμορφο απλά. :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ετχαριστω..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα!