Ο Φίλιπ τον κόιταξε κατευθέιαν στα μάτια: " Ένα τέρας. Ένα αρπακτικό. Μόνος. Ένας εξολοθρευτής εντόμων". Τα μάτια του γέμισαν δάκρυα. "Γεμάτος τυφλή οργή. Ανέγγιχτος. Κανένας άνθρωπος απ' όσους με γνώρισαν δε μ' αγάπησε. Ποτέ. Κανένας δε μπορούσε να μ' αγαπήσει".
Ξαφνικά η Πάμ σηκώθηκε, προχώρησε προς το μέρος του κι έκανε νόημα στον Τόνυ ν' αλλάξει θέση. Κάθισε πλάι του, πήρε το χέρι του μέσα στα δικά της και είπε σιγανά: "Εγώ μπορούσα να σ' αγαπήσω, Φίλιπ. 'Ησουνα ο πιο όμορφος, ο πιο υπέροχος άντρας που είχα δει ποτέ μου. Σου τηλεφωνούσα και σου έγραφα για βδομάδες μετά την άρνησ΄σ σου να με ξαναδείς. Θα μπορούσα να σ' αγαπήσω αλλα εσύ μόλυνες-"
"Σσσς". Ο Τζούλιους άπλωσε το χέρι και την άγγιξε στον ώμο , για να την κάνει να σωπάσει. "Όχι >Πάμ, μην μπαίνεις σ΄αυτό. Μείνε στο πρώτο κομμάτι, ξαναπές το".
"Εγώ μπορούσα να σ' αγαπήσω¨".
"Και ήσουνα..." την παρότρυνε ο Τζούλιους.
"Ήσουνα ο πιο όμορφος άντρας που είχα δει ποτέ μου".
"Πάλι", ψιθύρισε ο Τζούλιους.
Κρατώντας ακόμα το χέρι του Φίλιπ και βλέποντας τα δάκρυά του να κυλάνε ανεμπόδιστα, η Πάμ επανέλαβε: "Μπορούσα να σ' αγαπήσω, Φίλιπ. Ήσουνα ο πιο όμορφος άντρας..."
Ακούγοντας αυτά τα λόγια ο Φίλιπ σηκώθηκε και όρμησε έξω απ' το δωμάτιο, κρύβοντας το πρόσωπο με τα χέρια του.
Ο Φίλιπ σε όλη την έκταση του βιβλίου, μέχρι αυτή τη στιγμή, είναι ένα άτομο ψυχρό. Ψυχρό και σχεδόν ακλόνητο από πάθη ή άλλους παράγοντες. Οι άνθρωποι αποτελούν παρελθόν γι' αυτόν, η συναναστροφή του με ανθρώπους είναι ανύπαρκτη.. Εξυψώνει το πνεύμα του, καλλιεργεί τον εσωτερικό του κόσμο, ζει μέσα από ξένα βιβλία, και όλα αυτά μέσα από τις θεωρίες του Σοπενάουερ. Ενδεικτικά:
- Μείνε ανεξάρτητος από τους άλλους
- Αν περιφρονείς τους άλλους, σε σέβονται.
Όταν αναγκάζεται να μπει σε μια ομάδα ψυχοθεραπείας, αναγκάζεται να εγκαταλείψει τις συνήθειες του. Αναγκάζεται να κοιτάξει μέσα από τα μάτια έμβιων όντων, μέσα από τα μάτια των αισθημάτων.. Και εκεί, μετά από χρόνια συναισθηματικής στειρότητας, ξεσπά..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου