Hush...

Ησύχασε τώρα...

Η ανάσα σου, πόρτα που τρίζει ρημαγμένη απ' τον αγέρα

λυγμός πνιγμένος στα μαξιλάρια

Καλύβει τους παλμούς σου, τους τρελαίνει

Τους ξεσηκώνει

Με οργή

Εναντίον σου.

Ήρεμα...

Τα πρησμένα σου μάτια, ξεφτισμένα πέπλα

γκριζάρουν το Μαύρο που κατοικεί μέσα τους

Φυλακίζουν τ' αστέρια που αντανακλούν μερικές φορές

Μέσα του.

Θα σου κρατάω το χέρι

Κάθε μέρα και λιγότερο

Ώστε μια μέρα να το αφήσω τελείως

Δίχως κάν να ανοιγοκλείσεις τα μάτια σου.