συλλογισμοι....

Μισανθρωπισμός?
Ναι, τη γνωρίζω την έννοια...
Πώς είπες, διέξοδος..?
Αα, και πραγματικότητα.?
Όχι.. Δε μπορώ να το πω αυτό...
Δεν είναι διέξοδος... Μισανθρωπισμός σημαίνει αποκοπή.. Αποκοπή λόγω μίσους, περιφρόνησης.. Μίσος λόγω απογοήτευσης. Λόγω βίαιας και αθέμιτης απογοήτευσης...
Και περιφρόνηση σαν στάση αυτοπροστασίας.
Το αποτέλεσμα είναι εύλογο, τα αισθήματα μας ατροφούν..
Η ίδια μας η φύση υπολειτουργεί και καταπιέζεται κάτω απ τα στρώματα του Εγώ.
Μα, τί είναι το Εγώ δίχως άτομα γύρω μας για να το επιβεβαιώνουν? Δίχως άτομα γύρω μας να το εκφράζουμε, να το προσφέρουμε, ώστε τελικά να το διαμορφώσουμε εμείς οι ίδιοι, Εμείς Οι Ίδιοι, όπως επιθυμούμε, όπως πάντα θέλαμε, να αγγίξουμε το τέλειο, σιγά σιγά, τη σταθερότητα, βήμα βήμα....
Δε τους χρειαζόμαστε?
Ανούσιο, λές...
Κι όμως, είναι πιο επουσιώδης ο ασπασμός μιας μόνο άποψης, ενός αφορισμου? Γίνονται όλα πιο εύκολα διχως ανθρώπινες σχέσεις, λες...
Και στις δύσκολες ώρες? Όταν τελικά το μόνο που λαχταράς είναι η θέρμη ενός χαδιού?
Όταν οι ίδιες σου οι σκέψεις σε προδίδουν, ένας άνθρωπος, μια σχέση, κάτι ζωντανο
θα σου προσφέρει τη λύτρωση..

Όχι, δεν είναι αδυναμία... ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΜΙΑ... Αδυναμία είναι να μην μπορείς να σχετιστείς με άτομα διαφορετικά των σκέψεων σου.. Είναι να κλείνεσαι στον εαυτό σου ανεπανόρθωτα και να μην κάνεις καν προσπάθεια να τις βάλλεις σε τάξη..

Αδυναμία είναι όταν αδυνατείς να αγαπήσεις... Να εκτιμήσεις την αγάπη...

Όταν αρνείσαι την αγάπη, όταν τη φοβάσαι....

Αδυνατείς να ζήσεις, παρα μόνο εθελοτυφλώντας.

Και προσέχοντας, καραδοκώντας τις σκέψεις σου, μη γίνει εμφανής η επιθυμία, η πραγματικότητα πέρα απ' τα λόγια...

Ναι, ο μισανθρωπισμός είναι αδυναμία..

Αργά ή γρήγορα θα καταλάβεις...

Μην αρνηθείς τις ευκαιρείες που σου δίνονται...

Θα χεις κερδίσει πιο πολλά απ' όσα σου φαίνεται...

Σιγά σιγά..

Μην τα παρατάς...