Κολύμπησε στο δρόμο που χάραζε το φεγγάρι
και μες στα χέρια της έκλεινε τα λιωμένα αστέρια
άνοιξε τα χέρια της να αγκαλιάσει το απέραντο
και η θάλασσα της φίλησε τα μάγουλα.
Γύρισε πίσω να κοιτάξει
η παραλία είχε ασημιές ανταύγειες
κι ήταν έρημη
Και εκείνη μόνη της ήταν
την είχε ξεχάσει ο νούς
και ζούσε στ' όνειρο...
Και εκεί ήθελε να παραμείνει
τίποτα δεν κρατάει για πάντα
τίποτα
....... Σχεδόν τιποτα.