πνιγμένη απ' τον άνεμο δίχως πηγή
Αλλόκοτος άνεμος
φέρνει κραυγές απ' όλα τα μέρη του κόσμου
Ποιού κόσμου δηλαδή.;
Της γυάλας μου..
Κι αυτό είναι το τρομαχτικό
το περίεργο
το απωθητικό
Κάτι υπάρχει, πίσω απ' το γυαλί.
Βλέπω θολές μορφές από χέρια ανοιχτά.
Μα σαν πάρω φόρα το διάφανο να περάσω
Ο άνεμος αυτός μου τρυπάει τ' αυτιά
και ζαρώνω στη γωνιά της γυάλας μου
ώσπου να βρω κουράγιο
να τον ακούσω μέχρι να με ακούσει και αυτός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου