Να τον σταματούσα, τον χρόνο....

Ο χρόνος παίζει παράξενα παιχνίδια.
Ξάφνου οι δείκτες σταματούν
τη θέση τους παίρνει
το ταβάνι.
Σιωπή.
Κι ύστερα οι δείκτες παίρνουν φωτιά
και τα ουρλιαχτά από το ξαφνικό μαχαίρωμα
της πραγματικότητας
ακούγονται παντού
στο νου μου.

Χτυπάει ύπουλα, ο χρόνος.

Με προσπερνάει δίχως ένα βλέμμα

με απρόσμενη ψυχρότητα

στο ακούσιο δέσιμο μας.

Κι άλλοτε,

Σιωπή.

Ώσπου να με ξυπνήσει

με καλπασμό απρόσμενο

από το γλυκερό μου ύπνο.