Υψώνονται οι γραμμές ευθείες μέχρι που σκοντάφτουν πάνω σε κάτι
Ένα κτίριο
Με την προεξέχουσα σκεπή του, ένα δικαστή
Που παρακολουθεί απ' το παράθυρο προσπαθώντας να δει εκείνη τη νοσοκόμα
Όπως αλλάζει στολές που είναι διάφανες οπωσδήποτε στην εσωτερι-
κή αυλή ενός γειτονικού νοσοκομείου,
Τη μουσική (τα αισθήματα ψιλοκοσκινίζονται μέσα από μικρές αδέ-
σποτες νότες από ένα ράδιο)·
έπειτα συνεχίζουν
Να υψώνονται τόσο γρήγορα και καθαρά που φαίνονται να καταρ-
γούν όλα τα αντικείμενα.
Μόνο κάποιος
Στο επίπεδο της γης μπορεί να διακρίνει
Πώς το αίσθημα συνδέεται με μια κλωστή από ένα μέτωπο, χέρι ή
πόδι
Και πως τα άτομα
Στο ύψος των τραγικών τους στιγμών
Θυμίζουν σκαντζόχοιρους ή μαξιλαράκια με καρφίτσες.
Michael Benedikt
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου