εκεί στο λαβύρινθο
που ποτέ κανείς δε βγαίνει
μια ηλιαχτίδα πέρασε
-αστραπή έμοιαζε-
στα μάτια μου μέσα.
Κι ώσπου να συνέλθω
από το ξαφνικό τύφλωμα
της αποκάλυψης
γλυκά μου τραγούδησαν
τ' αστέρια...
Το μισοφέγγαρο όριζε την αρμονία τους
και κάπως όριζε
το δικό μου φως.
Κι ώσπου να πάει πανσέληνος
ξετύλιγα το μίτο.
Ναι, εκεί στο σκότος.
Σκότος στις ελπίδες μου
και ιστοί στη θέλησή μου.
Μα τελικά...
Το σκοτάδι διήρκεσε
όσο έσφιγγα τα μάτια μου
-σωστός αυτόχειρας-.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου