Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2012

Ιστορία.

Μιλήσαμε για όνειρα
για φίλους και ψέμματα.
Μα εσύ δεν ήθελες να μάθεις.
Κι έτσι δε μιλούσαμε πια
παρά χέρι χέρι περνούσανε οι μέρες
σε αγκαλιές ξυπνούσαμε τις νύχτες από τις φωνές
και με φιλιά τις σκέψεις ξορκίζαμε.
Δεν ξέραμε τίποτα παρά ότι
τον καφέ σου τον πίνεις σκέτο,
τα βράδια κρυώνω εύκολα.
Όλα τα άλλα δεν τα ξέραμε, τα βρίσκαμε.
Μια φορά θυμάμαι σου είπα
Μείνε
Κι εσύ με κοίταξες κι απάντησες μόνο
Κι εσύ.
Τώρα έχω ξεχάσει τη φωνή σου
και τη λέξη της αγάπης την ακούω μόνο μέσα μου.
Μα ποτέ δεν ξεχνάω τη γεύση και τη ζεστασιά
τα μάτια και τα χέρια σου.
Κι αυτό έχει σημασία.