Καλημέρα

Γύρισα πίσω
και είδα τα κομμάτια μου
διάσπαρτα στην πόλη των ονείρων
Έτσι που τα κοίταζα
έχασα τα σπίτια
τα μάτια, τα δέντρα
τα πουλιά και τους γλάρους
που φώναζαν πάνω απ' τα κύματα
-Περιττό να πω,
αδιαφόρησα ΚΑΙ για τα κύματα-
Σε αναζήτηση μόνη μου επιδόθηκα
στον πάτο του οικτιρμού μου
μπας κι επιβεβαιώσω τη φριχτή μου μοίρα
Ξέχασα την περιπέτεια
που τα πόδια της χτυπούσε στην άμμο ανυπόμονη
Ξέχασα πως στα ίδια μέρη ξαναβρέθηκα παλιά
κι εσιώπησα.


Κι όσο σιωπούσα
και η σιωπή μου γέμιζε δάκρυα
έδυσε ο ήλιος
και το σκοτάδι με ξύπνησε
φωνάζοντας στις κόρες της σελήνης
στα αγόρια τ' ουρανού
πως κάθε αστέρι αντανακλά ένα όνομα
που καθεαυτό αξίζει
δίχως μάτια να το λατρεύουν.