Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

Μη με πιστέψεις
Μη με πιστέψεις
Μη με πιστεύεις.
Να πιστεύεις τον αέρα που ξεκάθαρα φυσάει
Τη θάλασσα και το αλάτι
τα πουλιά
τα σύννεφα
Μα όχι τον πόνο
ή τη χαρά που έφτιαξες για μένα.
Τα παράθυρα
Τον ήλιο
Τη βροχή που είναι απλώς νερό που πέφτει
για να κάνει κύκλο.
Μη με πιστεύεις
και μην ακούς τις σκέψεις σου
όσο υπάρχω εκεί.
Όσο εσύ με πλάθεις κάθε δευτερόλεπτο
μαζεύονυας στιγμές.
Μη.
Μη.
Μη.
Είσαι μόνος.
Το ίδιο και γω
κι όσο κι αν ενωθούμε
απλώς θα μαστε μόνοι, μαζί.

10 σχόλια:

  1. Έξοχο, βυθός.

    Αυτό είναι το σύγχρονο ποίημα...βέλος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. κάθε φορά πουσε διαβάζω, πέρα που χαίρομαι αφάνταστα τη γραφή σου, συγκινούμε και πάρα πολύ!

    τι υπέροχο, πόσο πραγματικό το:
    "Είσαι μόνος.
    Το ίδιο και γω
    κι όσο κι αν ενωθούμε
    απλώς θα μαστε μόνοι, μαζί." !!!

    έχεις την αγάπη μου και την βαθειά εκτίμησή μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Και συ την ευγνωμοσύνη μου...
    Όνειρα γλυκά... :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. cloudsinthemirror

    Καλά το είπες, βέλος.. Που διαπερνάει, και πονάει...
    Καλη σοου νύχτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. μονοι, παντα μονοι...αλλα δεν ειναι λαθος να ζεις σε ενα τετοιο παραμυθι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Nalia

    Δεν είναι λάθος, έτσι κι αλλιώς.. Εξαρτάται το πως νιώθεις, κάθε πρωι που ξυπνας..

    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλή χρονιά
    αγάπη, υγεία και πολλές ωραίες σκέψεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή