-Τί νιώθεις τί σκέφτεσαι τί κανεις
-Τίποτα τίποτα τίποτα
και εννοώ τα πάντα
μόνο που δε θα καταλάβεις.
Κι όλο σκέψεις
από μικρά κι ανούσια τίποτα
που θάβουν ζωντανή την αγωνία στα μάτια
αναστεναγμοί που πνίγηκαν
σαν σε χαμόγελο που πάγωσε.
Μέχρι που έφτασα στους πνεύμονες
κι απ' την αναπνοή πως να κρυφτείς
που σ' εκβιάζει...
Και δεν μπορώ να κρατήσω τον αέρα
απ' τις ανάσες
χωρίς να εκπνεύσω συλλαβές
κι όπου αντηχήσουν...
Θα ρισκάρω ν' ακουστώ...
οι λέξεις μόνες τους θα ξεχυθούν... πως να μείνεις άπνοη; πως να σιωπήσεις; πως να διαχειριστείς την παγωνιά;
ΑπάντησηΔιαγραφήνα ρισκάρεις μάτια μου. να ρισκάρεις και ας ακουστείς στα πέρατα του κόσμου...
Και πώς ξέρω.. Πώς ξέρω αν πρέπει να σωπάσω ή οχι? Αν "αξίζει" να φτάσω σε σημείο να πνιγώ από ανάσες για να αρθρώσω..? Πώς ξερω ΑΝ θα ακουστώ ή αν θα νιώσω μόνη?
ΑπάντησηΔιαγραφή