Της Κυριακής

Για να κοιτάξεις πρέπει
στα μάτια να στοχεύσεις
την ψυχή σου να αδειάσεις μ' ένα νεύμα
σ' ένα βλέμμα που κοιτάει μια αντανάκλαση
χαζεύντας τις σκέψεις σου που στάζουν
καημένε, στα χέρια σου που μοιάζουν
με κλαδιά παρατημένα
πριν την πυρά.
Μίλα λοιπόν
μ' όλους τους άσχετους
μίλα
να φτιάξεις λίγο λίγο μια εικόνα
με χίλιες λέξεις ψεύτικες και λογοκριμμένες
και όποια διάθεση γύρω σου
φίλα
μήπως και καταλάβεις τι σημαίνουν συναισθήματα.
Ποιος φταίει μη ρωτάς
την απάντηση την ξέρεις
που δεν μπορείς τη μοναξιά
στα ίσια της να φέρεις
που σε νοιάζει ψίθυρους ν΄ακούς
όλους μα τους δικούς σου
να τους θάβεις έγκαιρα
πριν με ντροπή σε λούσουν
στα κρύφά
μέσα στο πλήθος.
Όλη τη γκρίνια σου υποφέρεις
μα μέσα σου πονάς
γιατί φοβάσαι μήπως είσαι
αυτό που δείχνεις τελικά.