Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

Αναμονή 20:59

Η νύχτα τούτη μοιάζει με πλατεία αναμμένη
σ' ένα τόσο δα δωμάτιο.
Κι άλλοτε παγώνω
νιφάδες να φλερτάρουν με το φως παρατηρώντας
κι άλλοτε ξεσπάω σε γέλια δυνατά
αφού δεν είν' κανείς τριγύρω
να τον ενοχλήσω.
Κι όσο εκεί περνάω σαν τον καιρό
μέχρι να μου ψιθυρίσεις πως υπάρχουμε
θα περιμένω.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου