Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011

Η υπέρβαση αυτού που μας πληγώνει/ Το πέταγμα.


Σε μονοπάτι
μέσα από ζαφυρένιο πρίσμα
θα πετάξω
αν βρω μονάχα τρόπο
την όψη μου να γυρίσω
απ' την ανάποδη.
.
.
Τα χέρια να διαχωρίσω
από τις σκέψεις
και τα βλέμμα να διώξω
από τα χνάρια μου.
.
.
Γύρω μου
να αφουγκραστώ τον ουρανό
και να αντικρύσω
κόκκινες στάλες
στο γαλάζιο πάπλωμα.
.
.
Ελευθερία.
Η υπέρβαση αυτού που μας πληγώνει.

1 σχόλιο:

  1. αρκεί βροχένια μου οι κόκκινες στάλες να μην είναι από το αίμα σου...

    αρκεί να ξεπλύνεις το γαλάζιο σου πάπλωμα και να βρείς άλλο ρήμα για την υπέρβασή σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή