Δε χάθηκες, μου λένε,
απλώς άλλαξες μορφή
Εσύ
καθημερινή μου μέρα
κι όσα μέχρι τώρα ξέρω
και να μάθω πάλεψα.
Δε χάθηκες
κι όμως
δύσκολα σε βρίσκω
ή καλύτερα
Φοβάμαι
πως ποτέ δε θα βρω
ούτε ένα απομεινάρι σου.
Μα είσαι δική μου, μέρα,
κι εγώ σε φτιάχνω
με ανάσες και σκέψεις.
Αν και δεν μπορώ
τις Μοίρες να πείσω
το νήμα μου να δώσουν
Μπορώ εντούτοις
θέληση να έχω
να μη σε χάσω ποτέ.
Μπορώ να μη σ' αφήσω
κι έτσι να μη μ' αφήσεις, φως μου...
είναι πολύ όμορφο αυτό που έγραψες
ΑπάντησηΔιαγραφήμα μην φοβάσαι γιατί δεν υπάρχει λόγος
*ισπανικές ταινίες*
:)
Ή μπορω να σε αφησω κι ετσι να μ'αφησεις φως μου.. Γιατι οπως λεει και ενα αγαπημενο ασμα: και τι δεν μου χες ορκιστει και τι δεν μου χες ταξει μα τωρα η απουσια μου σε κανει και ξεχνας.. Καλημερα:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν μ' αφήσεις και σ'αφήσω, θ΄αρχίσω απ' την αρχή μέχρι να σε ξαναβρώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧΑ! Φαβλος κυκλος (?) Μα η ζωη συνεχιζεταιιι!:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, πάντα συνεχίζεται.. Είτε γυρνώντας μέσα σε κύκλους, είτε προσπαθώντας να βγεις απ' αυτούς..
ΑπάντησηΔιαγραφή