Τρέχα...

Παγιδεύτηκες ξάφνου
σε μια βροχή
που δε λέει να σταματήσει,
σε μια λιακάδα απρόσωπη
που κάθε μέρα σκάει.
Βαρέθηκες
τα ίδια ν' απαντάς.
Με απαράλλαχτο δυστυχισμένο
ή και ευτυχισμένο, δεν έχει σημασία,
ύφος
- ε, ας τα λέμε καλα-
αποκρίνεσαι
σ' όποιον να μάθει θέλει
πως τη μέρα σου σπατάλησες
πριν καν την αδράξεις.
Κι απ' τα λόγια σου πάνω αιωρείσαι
και τρομάζεις
που δεν έχουν ηχώ.
Κι απ' τις σκέψεις σου πάνω πετας
και ντρέπεσαι
που δεν πετούν μαζί σου.
Καρφωμένος στα πόδια σου μένεις
και παρατηρείς αν κουνήθηκαν καθόλου.