Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2012

Ανθρωπος;

Αλλάζεις πρόσωπα όλο και συχνότερα
σαν τις συχνότητες που αλλάζεις στο ραδιόφωνο.
Όμως τώρα τελευταία
οι λέξεις σου θυμίζουν πατήματα
στις άκρες των δακτύλων.
Μετρημένα και προσεκτικά
ίσα ίσα να μην πέσεις απ' την καρέκλα σου.
Κι οι σκέψεις σου, κι αυτές,
πια τις φτύνεις στο πάτωμα
σα να μη θέλεις να τις έχεις στο κεφάλι σου
αυτές, τα ζιζάνια, που μιας και ριζώσουν μπασταρδεύουν τα πάντα.
Αυτές, το κατάλοιπο των ιδεών.

Μα τελικά
είναι τρελός όποιος ακούει φωνές
ή όποιος τις αγνοεί;

4 σχόλια:

  1. καλές είναι οι φωνές.
    μας κάνουν και συντροφιά.
    φιλί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εγώ θα συμφωνήσω με τη Summertime Blues πάντως.
    Τουλάχιστον αυτός που ακούει τις φωνές δεν είναι μόνος..
    Καληνύχτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Και για μένα, δεν είναι μόνος.. Απλώς ταυτόχρονα, ανάλογα με το αν θα τις ακούσει ή όχι, σα να φτιάχνει τον εαυτό του κάθε φορά απ' την αρχή...
    Τεσπά, καληνύχτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή