Πέμπτη 12 Απριλίου 2012

Νόστος

Είδα τον ήλιο να πέφτει στον αέρα
μα δεν έκανα καμία ευχή
Γύρισα μόλις έπεσε η νύχτα
και μ' ακολούθησαν 18 χρόνια μαζεμένα
στο δρόμο για το σπίτι
Κι όλοι μου μιλούσαν σα να είχαν να με δουν χρόνια
και σα να είχαν να με δουν μία στιγμή
κι εγώ αναρωτιόμουν,
 Όλα όσα είχα ποτέ είναι εδώ
μα κάτι λείπει.

Κι όσο περνάει ο καιρός
καταλαβαίνω
πως λείπω εγώ.

7 σχόλια:

  1. η πιο αβάσταχτη απουσία...
    πραγματικά, πολύ καλό και πολύ τραγικό εξίσου...
    καλημέρα βροχή μου! πως μπορώ να μην σ' ακούσω;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Summertime Blues

    Γιατί όλα αλλάζουνε και τίποτα δε μένει..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Λύχνε

    Ναι, είναι κάπως τραγικό.. Αν και δε θα μπορούσε να συμβεί τίποτε άλλο..
    Καλημέρα σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κάποια στιγμή θα σε βρουν, όταν θα σε βρεις κι εσύ..
    Καλό Πάσχα=)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. rainmaker's phantom

    Και μέχρι τότε απλώς θα κοιταζόμαστε αμήχανα..
    Και σε 'σένα!
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Χριστός ανέστη, χρόνια πολλά, φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή