Σάββατο 4 Μαΐου 2013

Κι ακούω την ορμή κι είναι χειρότερο.

Αν δε σε γνωρίσω ποτέ
συγγνώμη
μα δεν ήξερα.
Σε έδιωχνα μόνο στη σκέψη
πώς να σ' αντέξω
έτσι κορίτσι που είμαι.
Μα αν δε σε γνωρίσω ποτέ
θα παρακαλάω να γεράσω
μπας και δεχτώ την απουσία.
Μπροστά στο θάνατο
πώς να σ' αντέξω
έτσι γρια που θα 'μαι.
Μα πως να πω
μαζί σου θα ρθει η λύτρωση μονάχα
Γιατί κάτι πρωινά
ξυπνούν οι καθρέπτες μ' αγωνία
μη μείνω πάντα εκεί
ακίνητη
με το φόβο πως
αν γυρίσω πλευρό
εσύ δε θα ρθεις
και γω πάντα εκεί θα περιμένω
ακίνητη
να φοβάμαι μην ξυπνήσω
από την πιο βαθιά επιθυμία.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου