ο ήλιος προσπερνάει τα μάτια
και το βράδυ τα καίει από μέσα
φουντώνουν εφιάλτες
και στον ξύπνιο πια
και είμαι η χειρότερη απ' όλους
όσο δε σε βλέπω με μισώ
κι εύχομαι να μ' αγαπούσες το ίδιο
όπως θα ήμουνα αλλιώς
με βαραίνει μια γραμμή
πού όλο λέω πως με έχασε
κι όλο τη βρίσκω
και πώς να μην
αφού εγώ τη χαράζω στον ύπνο μου
όχι κρυφά
και με σέρνω
πληγώνοντας τη μέρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου