Πέμπτη 13 Ιουνίου 2013

Είναι για λίγο, θα περάσει

Πέρασε η ώρα
δαγκώνοντας τα χείλια μου
κι όλο κάπου χτυπούσα
να δικαιολογήσω τα πρησμένα μάτια
σε ποιον,
στο άδειο σπίτι.
Κι εύχομαι κάπου να κρυφτώ
πίσω από καπνό ή ζάλη
να μη θυμάμαι τίποτα από μένα
να έχω δύναμη να σηκωθώ σαν κάποια άλλη
σε μέρα καινούρια.
Που κι όταν είμαι μόνη μου
σε θέλω εδώ να μ' ανεχτώ
και δεν το νιώθεις.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου