Έχω ποθήσει μακριά να φύγω

Έχω ποθήσει μακριά να φύγω

Από το σύρσιμο του ξοδεμένου ψέματος

Και από του παλιού τρόμου τη διαρκή κραυγή

Μεγαλώνοντας πιο τρομερός καθώς η μέρα

Φεύγει πάνω από το λόφο στο θαλάσσιο βυθό.

Έχω ποθήσει μακριά να φύγω

Από την επανάληψη των χαιρετισμών,

Γιατί υπάρχουν στον αέρα τα φαντάσματα

Και στοιχειωμένοι ήχοι στο χαρτί

Και οι κεραυνοί των κλήσεων και των σημειώσεων.

Έχω ποθήσει μακριά να φύγω, όμως φοβάμαι,

Λίγη ζωή ακόμη αξόδευτη μήπως εκτιναχθεί

Από το παλιό ψέμα που καίγεται στο πάτωμα

Και στον αέρα σπάζοντας μισότυφλο μ' αφήσει.

Ούτε από της νύχτας τον αρχαίο πανικό,

Το χώρισμα καπέλου από τα μαλλιά,

Τα χείλη κολλημένα στο ακουστικό

Θα έπεφτα απ'του θανάτου το φτερό.

Από αυτά δεν θα νοιαζόμουν να πεθάνω,

Μισά συμβάσεις και ψέμματα τ' άλλα μισά.

Dylan Thomas