ΟΥΦ

Σε κάθε παρόν
καραδοκεί η μνήμη
Μέσα από ρωγμές
χάνομαι
σε χειμάρρους
και σε κόσμους άλλης υφής, ομιχλώδους
Ξεχνάω αμέσως
να αναπνεύσω
τα γόνατά μου
να χτυπήσω στη γη
να δω το αίμα
να κυλάει στις φλέβες
τη Ζωή
να διαπερνάει τα χέρια
τον αέρα
ανάμεσα στους κόρφους μου
Το γαλάζιο και το μαύρο
που χτυπάνε την πλάτη μου
σαν φιλική συμβουλή

Προκάλεσέ με
μη μ' αφήνεις να αφήνομαι
Σε χέρια ανυπόστατα
Και σε σκέψεις περασμένες
-ξεχασμένες-