Είναι γύρω μου η ζωή
δρόμοι ξέφρενοι διχαλωτοί
και σύννεφα που αλλάζουν
Κι είμαι και γω που προσπαθώ
όλα να τα αντέξω
μες στο μικρό μου βλέμμα.
Κάποτε βρίσκω οιωνούς
ξεθωριασμένα χνάρια
περασμένης εμπειρίας
ή αγέρα δροσερό
στην ξηρασία του τώρα
Κάποτε όλα χάνονται
κι όλα πίσω οδηγούν
Φράγμα αμφιβολιάς κι ενοχής
σε τρεμάμενη ματιά
Κάποτε όλα τα ξεχνώ
πατήματα κι εμπόδια δεν αγγίζω
Απλώς κοιτώ τ' αστέρια
με βλέμμα που μοιάζει με ουρανό.
Κάθε αστέρι κι ένας εαυτός
που δείχνει προς εμένα.