Συνεχίζεται..

Στη φθίνουσα πορεία της ημέρας
το τέλος σου μη βρίσκεις
Είν' όλα εκεί και σε κοιτούν
παρακαλούν το άγγιγμα και τη μιλιά
που μόνο εσύ κατέχεις
Κι αν κάτι χάθηκε
για μια στιγμή χαμένο μόνο είναι
Απαλλάχτηκε απλώς
από ένα σώμα σκουριασμένο
και μικρό παιδάκι σε κοιτά
προσμένοντας να τ' αγαπήσεις
Ατίθασο και νέο
το αίσθημα που αγκάλιασες
μα κάπου αναγνώρισες
τον όμορφο εαυτό σου...