Ήθελε να τα γνωρίσει όλα
κύτταρο να τρέξει στις φλέβες της βροχής
σε κάθε παλάμη να στεγνώσει.
Ήθελε να τη γνωρίσουν όλοι.
Η θάλασσα την αγκάλιασε
ο άνεμος τη χάιδεψε
το χώμα τη φίλησε
Εκείνος όμως, δεν τη συγχώρεσε
που χείμαρρος ξεχύθηκε μέσα του
και ξέπλυνε την ατονία
που νόμιζε πως είχε.
Γι' αυτό κι εκεί την έκλεισε
μέχρι να στερέψει, μέσα του.
Έφταιξε και κείνη
δεν παρατηρησε το χαμόγελο που πάγωσε...
μου άρεσε πολύ το ποίημα βροχούλα μου! και μεγάλη δόση αλήθειας κρύβει. μπράβο σου!
ΑπάντησηΔιαγραφή:) Ευχαριστω Λύχνε, ανταποδίδω... :)
ΑπάντησηΔιαγραφή