Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2011

Λυπάμαι το βάθος
που με ρίχνω
σε κάθε πνιγηρή ανάσα
Λυπάμαι τα χρώματα
που ξεθωριάζουν
κοιτάζοντας επίμονα τον ήλιο
Λυπάμαι τις μέρες
που δεν άρπαξα.

Μα χαίρομαι
για τα ταξίδια που διαρκούν ένα λεπτό
στη μια άκρη του μυαλού ως την ψυχή
και γελώ μπροστά στη λύπη
τη σταυρωμένη στο χαρτί
και όχι στο κορμί μου.

2 σχόλια:

  1. μην την αφησεις να αποτυπωθει στο κορμι σου...μονο δημιουργια να σου φερνει..
    καλημερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ευχαριστώ..:)
    Καλημέρα και σε σένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή