Μισώ τις προσευχές

αντηχούν

στο άδειο δωμάτιο

Στο άδειο σώμα.

Αντηχούν

μα είμαι μόνη

με τα χέρια απλωμένα

σαν μαριονέτα

κρατημένη από αόρατα σχοινιά

την ελπίδα μου.

Μισώ τις προσευχές

δίνουν υπόσταση στον πόθο

μα και στο φόβο

η απογοήτευση παίρνει μορφή

και μου τραγουδά

μέχρι να την αγαπήσω.

Μισώ τις προσευχές

Μισώ και εμένα που προσμένω

χωρίς να αντιδρώ.