Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010

Κοιτάζω
τα βήματά
τους χτύπους της ανάσας μου
Σε μια υγρή πραγματικότητα
φτιαγμένη από πέτρα
Αρπάζομαι
από δυο κλωστές
φτιαγμένες με αιθέρα
Σταλμένες
από όσο νου
μου έμεινε ακόμα.

Οι σκέψεις τελειώνουν
πρωτού καν τις ακούσω
σε κάθε γυαλί σπασμένο
Κρύβονται
ώσπου να τις βρω
Όποια μπροστά μου εμφανιστεί
αδιέξοδο σημαίνει
Όποια δακρίσω για να βρώ
κρύβει τον εαυτό μου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου