τα βήματά
τους χτύπους της ανάσας μου
Σε μια υγρή πραγματικότητα
φτιαγμένη από πέτρα
Αρπάζομαι
από δυο κλωστές
φτιαγμένες με αιθέρα
Σταλμένες
από όσο νου
μου έμεινε ακόμα.
Οι σκέψεις τελειώνουν
πρωτού καν τις ακούσω
σε κάθε γυαλί σπασμένο
Κρύβονται
ώσπου να τις βρω
Όποια μπροστά μου εμφανιστεί
αδιέξοδο σημαίνει
Όποια δακρίσω για να βρώ
κρύβει τον εαυτό μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου