Αυτό που αξίζει...

... Δε θα το βρεις
σε παγωμένα χαμόγελα στιγμών
ούτε οπτασίες πλαστικές το ενσαρκώνουν
Μακριά από άλλους συχνάζει
φοβάται το φως το τεχνητό,
στη σκέψη σου που τρέχει καταφεύγει
Είναι στον αέρα
μουρμούρισμα ψιθυριστό
παλμός που σβήνει
κι ανάσα που πετά
Δάκρυ που αφήνεται
στο κύμα χαμόγελο που σκάει
Σε μέρη αφύσικα φωλιάζει
εκεί που μόνο τα πουλιά κοιτούν
κι οι εραστές αναζητούν
υποσχέσεις αιώνιες πιστές
Εκεί που χέρια ανοίγονται
και θέλουν να πετάξουν
Όταν τα όνειρα
παύουν όνειρα να 'ναι...