Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2011

Μια σκέψη



Κάθε μέρα
μπορεί να συνοψιστεί
στην αόριστη αναζήτηση της ευτυχίας.
Οι λέξεις μας
κι ο τρόπος που βαδίζουμε
μας οδηγούν εκεί
-Όχι στο στόχο, στο ταξίδι-.

Σ΄αγαπάω σήμερα
μα αύριο ξέρω πως θα σε μισώ
και πως πάλι θα φύγω να την ψάξω
(Αν και, στην πραγματικότητα,
δεν μπορώ να ξέρω
τίποτα).


Μερικές φορές
απ' την πολύ λαχτάρα
εκείνη μας γνέφει
και μεις την περνάμε για τρελή.



Αλλά ποιος θα μας κρίνει...
Αφού δεν μπορούμε να γνωρίζουμε
παρά μόνο να αποφασίσουμε
πότε θα πάψει το ταξίδι.

4 σχόλια:

  1. μπορεί να μη σταματήσει και ποτέ όμως και να τελειώσει ως ταξίδι και πάλι..
    Όμορφο=)
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αλλά ποιος θα μας κρίνει...
    ταξίδι αέναο με στάσεις και διακοπές και πισωγυρίσματα και fast forward κι άλλα.
    Οδύσσειες σωστές, αλλά χωρίς την Ιλιάδα θα υπήρχαν και το happy ever after πότε;
    αχ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ίσως θα υπήρχαν, αλλά σίγουρα δε θα άξιζαν τόσο χωρις τις οδύσσειες...
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή