Εν Οίδα....

Με θάρρος το βλέμμα μου σκύβω
Ομολογία μ' αυλακωμένα μάγουλα
Είμαι αδαής κι είναι το μόνο που ξέρω
Στη φασαρία και μέθη της ημέρας
Τρόμος η σπείρα του παρόντος
Ατέλειωτη μπροστά μου ξετυλίγεται
Σε κάθε παύση
Λίγο πριν φως και σκότος σμίξουν
Διστάζω να κοιτάξω
Εκκωφαντική η αλήθεια έστω ανασαίνοντας
Πως λέξεις ξένες σκέφτομαι
Και τη λήθη του κόσμου υπηρετώ
Αντέχω να το πω
Κι όχι να το πιστέψω
Πως είμαι αδαής κι είναι το μόνο που ξέρω
Αλλά πάλι,
Η πυξίδα στη ζωή είναι ιδιόχειρη
φτιαγμένη από εμπειρίες....