Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011

Παραγεμισμένη με οτιδήποτε, παρά εμένα.

Αν αυτή ήταν
η τελευταία μέρα της ζωής μου
θα μ' έφτυνα κατάμουτρα
για τη δειλία
του να ζω για άλλους.
Αν και ''τα όρια είναι ρευστά''
όπως μ' αρέσει να λέω
πίσω απ' το δάκτυλό μου,
το ξέρω δίχως να μου το πει κανεις
πως δικαιολογία δεν έχω
ούτε θα έχω ποτέ.
Αν και, τελικά,
νιώθω χαρούμενη..
Τί χαρά να μπαίνει κανείς στο πετσί του ρόλου του!

10 σχόλια:

  1. έχω βαρεθεί να δικαιολογούμαι άρα μάλολον πρέπει να αρχίσω να ντρέπομαι...
    νομίζω ότι αν το σκεφτούμε ισχύει για όλους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τραγελαφική , ειρωνική χαρά όμως..
    Από αυτήν η λύπη είναι προτιμότερη πιστεύω..
    Καλό σου βράδυ*_*

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ka-pa..
    Όχι μόνο να ντρέπομαι αλλά να το αλλάξω.. Μέχρι τώρα όχι και τόσο καλα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. rainmakers phantom..
    Είναι.. Κάποια στιγμή τη λύπη θα διαδεχθεί η θέληση για άλλη χαρά, αληθινή..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. είναι ρευστά τα όρια;

    και μπαίνουμε στο πετσί του ρόλου ή μήπως ΕΙΜΑΣΤΕ ο ρόλος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Να και κάτι που δεν έχω ξεκαθαρίσει ακόμα..

    Ανθρωπος που νιώθει, δεν είναι ό,τι νιωθει δυστυχως..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. αναλόγως για ποιον ρόλο μιλάμε.
    το πετσί του ρόλου μπορεί να μας ταξιδέψει πολύ μακρια απ τον εαυτό μας.
    ΠΡΟΣΟΧΗ
    απ την άλλη έχει και λίγη πλάκα...
    γεια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δεν έχει οταν έχεις επίγνωση πως όσα κάνεις δε σε εκφράζουν..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. όχι, δεν έχει καθόλου, έχεις δίκιο. κι είναι μια παγίδα, αν δεν προσέξει μπορεί να εγκλωβιστεί κανείς εκεί.
    μου το έχει πει ένας φίλος που το έπαθε γιατί ήθελε να παριστάνει κάτι άλλο απ αυτό που ήταν και δεν μπορούσε μετά να βρει μια φόρμουλα να δείξει τον πραγματικό του εαυτό.
    πα πα πα! μακριά από μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ελπιζω να τα καταφερε τελικα και να καταλαβε πως αξίζει να αγαπιομαστε γι' αυτό που είμαστε!
    Καλημερα!
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή